André Aciman Gönderileri
André Aciman kitaplarını, André Aciman sözleri ve alıntılarını, André Aciman yazarlarını, André Aciman yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
müzik, nasıl soracağımı bilemediğim soruları yanıtlamıyor. bana ne istediğimi söylemiyor. bana hâlâ aşık olabileceğimi hatırlatıyor ama aşık olmak ne anlama geliyor biliyor muyum, artık emin değilim. insanları hep düşünüyorum, yine de istemediğim kadar çok insanı incittim. ne hissettiğimi bile bilmiyorum ama hâlâ bor şeyler hissettiğim kesin, bir yokluk ve kayıp hissine benzese de, belki başarısızlık, uyuşukluk ya da safi bilgisizlik. bir zamanlar kendimden emindim, bir şeyler bildiğimi sanıyordum, kendimi bildiğimi sanıyordum; insanlar, izin istemeden paldır küldür hayatlarına girdiğimde -hoş karşılanmayabileceğim aklıma bile gelmiyordu- uzanıp onlara dokunmama bayılıyorlar sanıyordum. müzik bana hayatımın olması gereken ama olmayan halini hatırlatıyor. ama beni değiştirmiyor.
piyano çalışını dinliyor musun? diye sordum o an aramızda olmayan ama benim yanımdan asla ayrılmayan kişiye.
dinliyorum.
biliyorsun, bunca yıldır debelendiğimi gerçekten biliyorsun.
biliyorum. ama ben de debeleniyorum.
benim için ne güzel müzikler çalardın.
içimden gelirdi.
demek unutmadın.
tabii ki unutmadım.
ama kaçımız anne babamızın gerçekte kim olduğunu anlamaya vakit ayırıyoruz ki? sadece sevdiğimiz için tanıdığımızı sandığımız insanların görmediğimiz daha ne kadar farklı katmanları var?
hayat bir doktorun muayenesinde beklemek gibiydi, sıram hiç gelmezdi.
sen benim için oksijen gibisin, bense bugüne dek metanla yaşamışım.
vücudunu açıp, içine girip seni içeriden geri dikebilseydim yapardım, böylece senin sessiz rüyalarını kucağımda sallayıp sana benimkileri verebilirdim. henüz bana dönüşmemiş kaburga olurdum, mutlu mutlu beklerdim, dediğin gibi dünyayı kendi gözlerimden değil senin gözlerinden görürdüm, düşüncelerimi seslendirdiğini duyardım ve bunların senin düşüncelerin olduğunu sanırdım.
ışıkları söndüreceğiz, kapıları kilitleyeceğiz, panjurları indireceğiz ve bir daha asla umut etmemeyi öğreneceğiz. bir ömür boyunca asla.
çünkü büyük olasılıkla bir yanımla hâlâ zamanı geri getirmek istiyorum. ya da yola devam ettiğimi tam kabullenemedim; tabii gerçekten yola devam ettiysem. belki de aslında tek istediğim o kişiyle tekrar bağ kurabilmek; eskiden olduğum, izini yitirdiğim, hatta başka yere taşındıktan sonra sırtımı döndüğüm kişiyle. bir daha asla o günlerdeki kişi olmak istemeyebilirim ama onu tekrar görmek istiyorum, sadece birkaç dakikalığına, henüz tanışmadığı eşini terk etmemiş ve bir gün baba olacağı aklı hayaline gelmeyecek bu kişi kimdi, anlamak için.
-Yalnız kalmayı seviyor musun? Diye sordu.
+Hayır.kimse yalnız kalmayı sevmez.Ama yalnızlıkla yaşamayı öğrendim.
bazı insanların kalbi kırıktır; incitildikleri için değil, hiçbir zaman onları incitecek kadar önemli birini bulamadıkları için.