En Eski Aslı Arslan Sözleri ve Alıntıları
En Eski Aslı Arslan sözleri ve alıntılarını, en eski Aslı Arslan kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bir kız çocuğu,babasını ölümden döndürdü;bir baba,kızınınyaşamı içinölümden vazgeçti;bir adam,küçük bir kadını kurtarmak istedi.
Ölümden armağan ruhlar,gündüz ile eş değerdir.Gündüz,geceninyok olduğu yerde korkuları içinde taşır ve ölümün tohumunu alır.Gökyüzü gece iken yer bile kaplamayan gündüz önem taşımaz fakat zifiri bir gecede,aydınlıkbir gündüz bütün dikkatleri üzerine toplar.Minel Karaerin hayattaki en önemsiz yeri de buydu.O,gündüzün içindeki gece olduğunu düşünürdü fakat hiçbir zaman tamamen gece olduktan sonra gündüz olabileceğini düşünmemişti...
"Ortaya çıkan her ezgi, çalınan bir hayatın ölüsünün anısına.'
“Bazen insanlara ayna olman gerekir, eğer olmazsan boş camdan dışarıya bakarlar. Ben sonradan kırılacak olan bir ayna olmayı bile kabul ediyorum.”
-Korel Erezli
Avuçlarımda hatırlamadığım geçmişimin silik lekeleri, şimdinin acılı izleri, geleceğimde ölümün emareleri var; ellerimde tuttuğum papatyaların dallarında avuçlarımdaki yetimler idam ediliyor. Görüyorum.
Karşımda sonbaharı anımsatan kurumuş yaprak sarısı gözlerle bir adam bana bakıyor, omuzlarındaki kuklası olduğu ipler kesilmiş fakat hemen yanındaki çocukluğunun ipleri parmaklarında duruyor. Yapraklar kalbimin üzerinde daha fazla soluyor, onun kalbinin atışları benim papatyalarımı canlandırıyor.
İnsanlar ölüm çığlıkları atıyor, tam ileriden korkutucu bir çellonun sesi yükseliyor; ses, neşter gibi bileklerimdeki sarmaşıklara saplanıyor ve dudaklarıma yasladığım mızıkadan zehir akıyor. Gökyüzünden birkaç damla düşüyor.
Gökyüzünde ailem var, ailemin gözyaşları yeryüzüne düşerken su değil, kan akıyor. Mezarları, avuçlarımın içine doluyor. Boğuluyorum.
Bir el bana uzanıyor, avuçlarının içinde kader çizgileri olmadığını görüyorum ama o eli sımsıkı tuttuğumda sonbaharı anımsatan gözler geçmişimde silik bir anı oluyor, zihnimin içinde artık yaşayamıyorum. Hissedemiyorum, göremiyorum ama duyuyorum; o elin sahibi bana sessizce fısıldıyor:
Çocukluğumuz tohumumuzdur, tohumumuza kim su verdiyse o şekilde büyür ve yetişiriz.
“Acının üstüne gitmelisin, acı seni bulursa sağ bırakmaz.”
Sayfa 40Kitabı okudu