İzdiham dergisinde yazılarını okuduğum Atakan Yavuz'dan okuduğum ilk kitabı 'İyiler Asla Özür Dilemez' ile geldim. Eseri anlatmaya nasıl başlayacağımı bilmemekle birlikte içerisinde çok güzel yazıların özellikle de bazı paragrafların direkt içimize işleyen türden olduğunu söylemeliyim. Bazı yazıları anlamakta biraz zorlandım bana mı karışık geldi yoksa yazar biraz düşündürerek mi okutmayı hedeflemiş bilmiyorum. Felsefi yaklaşımlar, psikolojik düşünceler, eleştiri, öğüt ve bir nevi yok gösterici diyebileceğimiz nitelikte yazılar yer alıyor. Bazı cümlelerden sonra bir hayli düşüncelere dalıyor insan. Özellikle 41. sayfada ""Gözyaşı entelektüel bir şeydir." *Acının ve sevincin bilgisi olarak gözyaşı düşünen bir zihnin işareti, bedenin haysiyetinin tescilidir.*" cümlesini okuduktan sonra, ağlayabiliyor olduğuma sevindim desem yeridir.
Okurken altını çizdiğim çok fazla cümle ve paragraf oldu. Özetle şunu anladım ki 'insan kendini bulana kadar bir tek kendini bırakmamalı ve bir tek kendine tutunmalı.'
