Ayanzade Namık Ekrem Sözleri ve Alıntıları
Ayanzade Namık Ekrem sözleri ve alıntılarını, Ayanzade Namık Ekrem kitap alıntılarını, Ayanzade Namık Ekrem en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Ey hikmeti akılları mest eden!
Ey kudreti selleri bile durduran
Ey kalpleri nur ile dolduran
Ey cihanı geceye döndüren!
Ey gönülleri ağlatan, inleten!
Ey feryadı kahkahaya çeviren!
Ey fikirleri, ilimleri yaratan!
Senden bu var oluş, değişim
İnsanda sefa, kemal, vuslat
Cihanda cefa, zeval, hasret
Senden, yine hepsi senden, Allah!
Sensin bize en büyük yardım kapısı.”
Ayanzade Namık Ekrem “Hicran”
Sevda alevi yürekte suzan
Firkat gamı çehrede nümâyan...
Sayfa 35
Ey şiir-i semavî, yetişir sûz-ı revanım
Feryâdıma imdat
Allah için olsun, bitiyor tâb u tuvânım
Yetmez mi bu feryat
Pişimde fürûzan oluyor nur-ı hayalin Her noktada canan!
Lâkin beni mahvetmededir fikr-i visâlin
Bu derdime derman...
Sayfa 36
Ey hâlik ü râzıkım, Allah’ım!
Kurtar beni gamdan ey penâhım!
Ey âlemi şadıman eden hakk!
Ey ateşi gülistan eden hakk!
Ağlatma bu derd-mendi Allah!
Tevfikini et benimle hem-râh...
Sayfa 24
Hep nâle midir gelen sedalar?
Yok mu bana şâtır aşinalar?
Sayfa 71
Âfaka çıkar şule-i suzan-ı cananım
Yandım, yanarım, yanmadadır mülk-i revanım
Sayfa 63
Artık bana bin cihan ne lazım
Kalbim ki elem-feşan, giryan
Sayfa 30
Âlem benim olsa yine bil! Kalmadı meylim
Yok dilde meserret
Sayfa 39
Ey sevdiceğim! Nerede o didar-ı tebessüm? Nerede acaba kaldı o nâzende tekellüm? Gençliklerine itmedi gerdün terahhum
Topraklara mı eyleyeyim âh-ı tazallüm?
Heyhat! Ediyor süziş-i mevtin beni bi-tab...
Her lahza esir-i hüzn ü matem
Kim anlayacak bu hali bilmem?
Sayfa 32
Sabr eyle ki ey nazlı melek! Hazret-i mabut
Bir gün edecektir seni de şâtır u hoşnut
Allah'a tevekkül edelim derd ü felâket
Elbette olur munkalib fevz ü saadet
Sayfa 62
"Ah ilâhi! Ben neyim? Sen kimsin?
Ben aciz, naçiz bir kul... Zayıf, bikes, çaresiz kalmış bir mahlük!
Sen kadirsin, büyüksün. Her büyüklük celal ü azametin önünde küçük bir zerre kadar küçük kalır.
Sen padişahsın, her ferman-ı ulûhiyetine bütün padişahlar boyun eğer.
Hâkimsin, her hükmün altında milyonlarca dehrler döner. Bitmez, tükenmez avalim doğar, yağar, siner, söner...
Adilsin, şarıkat-ı adlin her zulmeti aydınlatıyor, her mazlumu sevindiriyor.
Sen Allahım, bütün biçarelerin yardımcısı, bütün öksüzlerin, dertlilerin hamisi, medet-resanısın... Sen her şey... Sen...
Ben hiç; hiçbir şey!
Büyüklüğüne sığındım. Beni böyle yaratmaktaki hikmetin nedir? Ne kadar hiredsuz bir sır, bir hikmettir ki bunu yine senden gayrı kimse anlayamaz!"
Sayfa 76
Kızın annesi: Seheriyye
“Eyvah! Kızım nedir bu hâlet?
Gel, söyle bize, nedir bu illet
Âh eyleme sevgili Nezihem,
Ağlatma beni yeter nedimem!
Her derdi veren cenab-ı Yezdan
Dermanı da eyler elbet ihsan”
Mader bana padişah-ı âlem
Vermiş kızını, gönül alır mı?
Bir dilbere dil verince âdem
Dünyaya muhabbeti kalır mı?
Sayfa 41