Yarım kalan hikayeye devam edebilecekmiyiz? Ne dersiniz…
Yaşadıkları ayrılıkla birbirlerinden uzak kalsalar da kalpleri daima birbirleri için atan bu iki kalbin,yeniden bir olması için nelerden geçmesi gerekiyor dersiniz.Yaşadıkları soluksuz nefes kesici bir aşktı.Birbirlerinde kırılıp,yine birbirleri ancak sarabildi yaralarını.Ama tekrar biraraya gelene kadar da büyük badireler atlattılar.Çok düştüler sevdaları uğruna,çok incindiler zarar gördüler ama sevmekten biran bile vazgeçmediler.Çünkü yeri geldi nefesleri kesildi sevdaları uğruna yeri geldi sevdalarıyla yeniden nefes buldular birbirlerinde.Yani kısacası öyle güzel sevdiler ki sevgiye dair ne varsa yeniden yeşerttiler içimizde:)
Başımın belası serisinin vedasında satırları okurken çok duygulandım,çok ağladım,çok mutlu oldum ve mest oldum.Sadece iki baş karakter değil diğer yan karakterlerinde yaşamlarına,aşklarına,hayatlarına dahil olduk.Ege gibi kavrulduk,Rüya gibi sevgisizlikle boğulduk.Yeri geldi Mert gibi bir dosta gıpta ettik,Ela gibi bir kuzen düşledik,yeri geldi kızılcıkla hüzünlendik kaybolduk.Bazende Cemre gibilerine sövmekle yetindik:)Aile bağlarının önemini, birlik olmayı,abla olmayı,kardeş olmayı,iyi bir dost olmayı,anne olarak canlarımız için kendimizden geçmeyi hissettik.Bazen küçük masum bir mucizenin tüm canlara yeniden umut,nefes olmasına tanık olduk.
Yani kısacası bu kitapta herşeye fazlasıyla doyduk.Çok hüzünlendik çok mutlu olduk.Güzel seven adamlara bir kere daha hayran olduk.Veda etmekle zorlandık ama yazarımızın da dediği gibi aslında bu hikaye hiç bitmedi biz düşledikçe yaşamaya her daim devam edecek…
Sevgiyle…Alın ve okuyun lütfen
