Ayşenur İnce Gönderileri
Ayşenur İnce kitaplarını, Ayşenur İnce sözleri ve alıntılarını, Ayşenur İnce yazarlarını, Ayşenur İnce yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Tüm çocukluğumun tahminimden de öte bir çamurun içine gömüldüğünü unutmak için masum bir sevgiye ihtiyacım vardı. Ve bu hayatta bunu bana verecek tek kişi sevdiğim adamdı.
Eren Karahan…
Sayfa 407Kitabı okudu
Aşk diye bir şey varsa eğer… O yalnızca Eren Karahan’dı…
Sayfa 359Kitabı okudu
Eren Karahan aşkıyla beni iyileştirmek istiyordu ve ben de iyileşiyordum.
Sayfa 341Kitabı okudu
Ama sevgiye aç yürekler sevda ateşine de çok çabuk düşüyorlarmış meğer.
Sayfa 306Kitabı okudu
“Sen hâlâ o kızsan, hâlâ ölmek isteyen, bu hayatta tutunacak hiçbir sebebi, kimsesi olmayan o kızsan, bir gün beni de bu evi de ardında bırakıp gidecek olan o kızsan, bunu şimdi söyle bana. Söyle ki daha fazla umuda kapılıp kandırmayayım yüreğimi… Ama değilsen… Sen de benim gibi hiç hesapta olmayan bu aşkın rüzgârına kapıldıysan, tut elimi. Yerleş yüreğime ve bana bir söz ver. Artık tek başına olmadığını, sadece kendin için değil, benim için de yaşadığını söyle. Bizim için bir umut varsa eğer, bunu bana söyle Leyla… Söyle ki benim de her gün ölümü omuzlarımda taşıyarak başladığım günleri yuvamda sonlandırmak için bir sebebim olsun.”
Sayfa 293Kitabı okudu
“Doğru Leyla… Baktığın o gözlerde sadece sen varsın. Nasıl oldu, ne ara oldu, bilmiyorum ama oldu işte. Bir başkası hiç olmamıştı zaten ama bu saatten sonra da senden başkası olmayacak orada. Ne gözlerimde ne de yüreğimde… Tüm bunlar içine düştüğümüz bu kurmacanın içinde yoktu, biliyorum. Seni korumaktı görevim, sevmek değil… Ama oldu işte… Sende durumlar ne âlemde bilmiyorum ama ben sana bildiğin tutuldum. Anlayacağın ben karıma aşık oldum.”
Sayfa 292 - Eren KarahanKitabı okudu
Varlığıyla omuzlarıma, sözleriyle de yüreğime tonlarca yük bırakıp gitti sanki. Ve ben tam da o an anladım yanıldığımı. Bakışları değil, sözleriydi silahın ta kendisi. Ve ben, beni alnımın çatından, yüreğimin tam ortasından vuracak o silahın önüne çoktan kendi isteğimle geçmiştim.
Sayfa 160 - Eren KarahanKitabı okudu
Yavuz’a dışarı çıkmasını söylemiş, o herifi de adını unutacak hâle gelinceye dek dövmüştüm. Yetmiş miydi? Yetmemişti elbette… Hiçbir zaman da yetmezdi öylelerine…
Bir kadına, çocuğa hatta hayvana bile dokunacak kadar insanlıktan nasibini almamış yaratıklarla aynı dünyada yaşamaya devam ettikçe, onlar hâlâ bir yerlerde nefes almaya devam ettikçe de yetmeyecekti. Onlar olduğu sürece dünya hiçbir zaman daha güzel bir yer olmayacaktı.
Sayfa 103Kitabı okudu
Önce bir hissizlik başladı parmak uçlarımda,telefon kayıp gitti taş zemine.. Sonra damarlarımdan adeta zehir misali süzülüp yüreğimi sardı o yakıcı his. Bir el acımasızca sıkıp attı sanki yüreğimi bir kenara.Titreyen bacaklarım büküldüğünde sertçe yere düşüşüm hayatımın özeti olurken, "Baba." diyen soluğum çığlık olup sardı dört bir yanımı.
"Bazen bir adam gelir sana kaybettiğin umudunu geri verir. Bazen o adam seni bir Uçurumun Kenarından alır ve sana bir hayat verir. Bazen ölmek isteyen bir kadın, bir adamın bakışlarına tutunarak yeniden başlar hayata."