Bernard Victorri Gönderileri
Bernard Victorri kitaplarını, Bernard Victorri sözleri ve alıntılarını, Bernard Victorri yazarlarını, Bernard Victorri yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kendi kendine "Büyük bir beyin neye yarar?" diye soran yazarın cevabı şu olmuştur: "Çölde şarkı söyleyerek yürümeye yarar."
Sayfa 48Kitabı okudu
Kendi kendine “Büyük bir beyin neye yarar? diye soran yazarın cevabı şu olmuştur: “Çölde şarkı söyleyerek yürümeye yarar.”
Sayfa 48Kitabı okudu
Dil eğer özü itibariyle enformasyonel bir kaide üstüne yaslanıyorsa, faydasız lakırdılar için bunca zaman harcanması şaşırtıcıdır.
... türümüzü Homo sapiens narrans diye adlandırmak gerekecektir; çünkü, türümüzü, onu önceleyen diğer Homo sapiens türlerinden ayıracak olan şey zekası değildir: insan gruplarının -insanlık için kurucu ve yeni bir ''bilgelik'' kaynağı olan- kendi tarihlerini anlatma kapasitesidir.
İnsan ile diğer sosyal memeliler arasındaki büyük farklılık şudur: İnsanda sosyal kontrol biyolojik düzeyde gerçekleşmez,sosyokültürel düzeyde gerçekleşir. Yasaklar, söz yoluyla ve sosyal grubun baskısıyla ve de yasaklar biyolojik olarak bloke edilmiş olmadığı için insana empoze edilir; bu, kültürel olarak yasaklanan ve cezalandırılan o tür fiiller işlemeye muktedir oluşumuz (ki maalesef örnekleri az değildir) dolayısıyla böyledir. Bu farklılık, hominidlerin biyolojik evrimi çerçevesi içinde açıklanabilir. İnsanlaşma, beynin dikkat çekici bir gelişimiyle karakterize olan bir süreçtir; bilhassa da, evrimsel açıdan bakıldığında en yeni olan kısmının, yani neokorteks'in gelişmesi. Bu bölgeler, memelilerde içgüdüsel tepkilerden sorumlu olan, alt-kortikal ve daha ''arkaik" merkezleri kontrol eder. Demek ki hominidlerin bilişsel kapasitelerinin artışı, yerleri daha uyumlanabilir ve daha ''düşünceye dayalı'' davranışlarla ikame edilen içgüdüsel davranışlara giderek daha fazla hakim olmaya sevk eder. Bir başka deyişle, bireysel zekanın gelişimi, in fine, (grup içindeki saldırganlığı kontrol eden içgüdüler gibi, türün devamlılığı için hayati olduklarından) en sağlamca yerleşmiş olanları da dahil içgüdüsel tepkilerin kaybıyla orantılı gerçekleşmiştir.
Öyküleme işlevinin son derece geniş bir kullanım yelpazesine yayıldığını belirtmek gerekir. Öncelikle, öyküleme işlevi elbette, mevcut duruma doğrudan bağlı olmayan bir olay hakkında (o olay geçmişte ve/veya başka bir mekansal çerçevede yer aldığından) enformasyon verme sözkonusu olur olmaz olgusal enformasyon aktarmaya yarar. Bu bakımdan, Dessalles'in de dikkat çektiği gibi, olaysal işlevle belirli bir iç içe geçmişlik sergiler. Ama, bunun ötesinde, öyküleme işlevinin başka kullanımları vardır: Çocuklara yönelik masallardan ve türeyiş efsanelerinden tutunuz da düşsel anlatılara ve bilim-kurgu romanlara varıncaya kadar öyküleme bambaşka bir anlamda ''enforme eder'': Zihinleri, hayal güçlerini kullanacak, zaman ve mekan bakımından uzaktaki bireylerin yaşamlarına dalacak, hemcinslerinin duygu derinliklerini ve zenginliklerini sezecek, onların eylemlerinin arkasındaki itilimleri ve saikleri çözecek, niçin birtakım davranışların hayranlık verici diye değerlendirildiğini ve diğer bazılarınınsa genel bir kınamaya yol açtığını anlayacak surette biçimlendirerek enforme eder ... Kısacası, öyküleme, bütün toplumları karakterize eden kültürel dünyanın tesisinde ve sürekli yenilenmesinde temel bir rol oynamıştır ve daima oynayacaktır. Sadece hoşa gitmeye tahsis edilmiş anekdotik bir etkinlikten ibaret olmayan öyküler anlatmak, her şeyden önce ortak kültürel değerlerin paylaşılmasına dayanmaları itibariyle toplumların yapılanmasının canevini oluşturur.