İnsana aşağılanmaktan büyük motivasyon var mı Cemal? Talebeysen âlim olursun, çıraksan ehil. Ulan millet hırsından altı ayda kırk kilo veriyor. Neticede gaddar ve kırılganız.
Hakkıyla ağlayınca gülmeye başlıyorsun çünkü. Sanıyorum bu da bir çeşit mükâfat. Hıçkırıkla karışık, ağlamaya baskın vermiş bir gülümseme kaplıyor yüzünü. "Gülüyor mu, ağlıyor mu belli değil," dedikleri yere geliveriyorsun. Çok gülünce de gözden yaş gelmez mi zaten? Beni öyle görünce pek çok çocuğun annesi çekiştirdi ellerinden, götürdü onları. Biri ağlayınca çocukları götürürler, çocuklar ağlayınca da yine çocukları. Büyükler, çocukların zaten bildiği şeyleri biliyor olmalarına şahit olmak istemezler. Büyükler ağlayınca gidebilirler mi artık?
Melek o gün, insan kazasından gelmiş; benim gibi trafikten değil. Taraflarda kansız, kesiksiz sadık yaralar açan kazalar. Tekrarlayan hayal kırıklıklarının umudu da kırması. Melek'in buralara ilk gelişi de değilmiş; gücü yettiğince intiharı deniyor, yılda birkaç kez uğruyormuş hastanelere.
Ailesi kendimi sorumlu tutmamamı istedi. Belki de ben kızlarının ömrünü uzatmışım. Nasıl uzattım ulan! Kaç kere intiharı denemiş olmamış bana gelince mi başarmış. Psikiyatrist "Sizinle tinsel bir doyuma ulaşıp tamamlanmış olabilir," dedi.
Aşk olsun Melek, alacağın olsun. Kendini tamamladığını yarım bıraktın.