İlk kez bir adamın hem gözlerinde hem sözlerindeydi. Yatağında ya da evinde olmasına gerek yoktu . Yataklar zamanla soğur, evler zamanla dar gelirdi ama gözler ve sözler bakiydi.
Öylesine aynı yerdeydik ki hep . Birimiz gölde birimiz çölde olsak çöldeki ıslanır göldeki kururdu. Yan yanayken tüm ışıklar söner, güneş batardı. Gözlerimiz ışık olur , sözlerimiz ılıtırdı ortalığı. Öpüşmelerimiz dindirirdi susuzluğumuzu.
Ben insanlar gündüz gelsin, isteyen içime girsin, isteyen kıyıma yanaşıp oynasın, isteyen bakmaya doyamasın ama akşam olup ta serinlik çıkınca ve her yer kararıp ben cazibemi yitirince herkes evine dönsün diye lanetlenmişim Deniz adıyla .
Yazdıkça Deniz oluyor , Deniz oldukça dalgalanıyor, dalgalandıkça aşka daha çok aşık oluyor , aşka aşık oldukça daha çok yalnızlaşıp yeniden duruluyordu.