Bu kadar ara vermeyi ben de beklemiyordum. Aşk ara vermeye gelmez oysa. Ama Deniz oradaydı. Bir gün kavuşacağımızı hep biliyor, en iyi yaptığı şu beklemek işini bu kez de benim için yapıyordu.
Ne demiştik; çok satanlarda değil çok sevenlerde olmak istedim…
Evet efendim hala aynı fikirdeyim.
Çünkü hala karnımı değil, ruhumu doyurma; çünkü hala hayatı değil hayallerimi doldurma peşindeyim… Ama bu kez “Ben gittim.”
Annemi düşündüm.
Beni doğuruşunu,
Hamur gibi yoğuruşunu,
İncinmeyeyim diye hemen yanı başımda öylece duruşunu,
Adını deniz koyduğu prenseslerle masallar uyduruşunu,
Her başarıma şahit olmak için geceden gelip en önde oturuşunu...
Ağlamamak için kendini tutuşunu,
Her kötü hissettiğimde kapıyı aralayıp usulca halimi soruşunu...
Sonsuza dek beni sevmemeni kabullenebilirdim aslında
Ama annemi düşündüm sonra
Beni eli üstünde tutuşunu
Ben rahat çıkayım diye düz ettiği her yokuşunu
Beni karnından önce yüreğine sokuşunu
Vazgeçtim Can’ım
Affet olur mu?
Sonra Gitti... den sonra şimdi de 
Sonra Gittim... seriye devam ediyorum.
Deniz ' in , Can, Òmer ve Demir üçgeninde verdiği aşk mücadelesi.
Can ı asla unutamıyor
Ömer ile bir türlü ayrılamıyor
Demir in varlığı, sözleri yetiyor.
Mavi ve Çiçek büyüyor.
Yağız gibiler iyi ki var bu hayatta.
Yazarın kalemine sağlık; dolu dolu her zerresi aşk kokan bir kitap yazdığı için.
