Ne de güzel bir kitap. Ne güzel bir öğretmen. Çocuk kitabı okumak bana kahve içmek gibi geliyor. Keyif veriyor, sanki biraz mola gibi geliyor. Hayatın telaşında sıyrılmış vakit vadediyor bize okurken.
Daha sık okumak lazım böyle kitapları.
Ben şanslıyım ki çocuklarım henüz büyümedi onlar vesilesiyle birlikteliğimiz daha devam edecek.
Bu hikayede deli dolu bir öğretmenle tanıştı çocuklar. Eşyalarla konuşmayı öğretti onlara bu güzel öğretmen. Bence bizde yapmalıyız bunu. Bir yerde okumuştum, Peygamberimiz de eşyalara isim verirmiş. Kılıcına Zülfikar, misvağına Reyyan adını vermiş. İsim vermek senin varlığını kabul ediyorum. Varlığın benim için önemli mesajını veriyor. Kimbilir belki Efendimiz de konuşmuştur arada onlarla.
Dertleşmek için insana insan mı lazım illa mesajını aldım ben kitaptan. Kitap, diş fırçanla, ayakkabı bağcığınla bile dertleşebilirsin diyor. Neden olmasın diyorum bende çiçekleriyle konuşan nice insan var neden bizde konuşmayalım kaşığımızla, yastığımızla...
