bu kitapla ilgili inceleme yapmak, üzerine bir şeyler yazmak çok zor. kurgu yok, masal yok, hikaye yok. gerçek var yaşanmışlık var, bağlanmışlık ve duvardaki bir sarmaşık gibi yaşama tutunmuşluk var. uruguayın diktatörlük döneminde başkaldıran bir grup gençten üçünün (aslında ikisinin dilinden) zindan anıları bu kitap. yani nasıl anlatılır ki, duvarlara vurarak satranç oynamayı öğrenmeleri, yeni bir dil geliştirmeleri, konuşmalarının yasaklanması, subayların askerlerin doktorlarının bile onlarla konuşmasının yasaklanması. koskoca 12 senelik tecrit, koskoca 12 senelik işkence nasıl anlatılır, incelenir ki. açıkçası okumanızı da çok önermiyorum. gerçekten çok üzücü. neyseki mutlu son ama ömürden eksilen koskoca 12 sene
