- Qardaş, deyirəm, həyatda hərşey məlumdur; ölüm, doğum, nigah. Bu darıxdırıcı deyil? Bir tərəfdən insan dünyaya gəlir, o biri tərəfdən ölür, köçüb gedir o dünyaya. Arada isə nigah var, bir-birilə evlənib, ailə qururlar.
Yəni bu artıq neçə min ildir ki, davam edir. Adamlar bunu, bu prosesi, bu doğuluş və ölüm prosesini seyr etməkdən doymayıblar? Niyə axı insanlar min illərlə çeynənmiş prosesi müşahidə edirlər?
Qeribədir ki, adamlar darıxıb, özlərini asmırlar. Bir kinoya neçə dəfə baxmaq olar?
- Deyim nəyə görə bu eyni tipli səhnələrdən camaat doymur? Çünki ölüm və doğuluş trafarət kimi eyni və dəyişməz qalsa da, bu prosesdə iştirak edən aktyorlar müxtəlifdi. Aktyorlar isə bizik - insanlar. Ona görə də kütlə yeni aktyorlara tamaşa edir və doymur.
Samirə hardasan? Neçənci məktubumu yazıram, cavab yoxdu. Burda həbsxananın ucu - bucaqı yoxdu. Hər tərəf qaranlıq zülmət. Hələ diriykən cəhənnəmi gördüm, tanıdım, Samirə, yadımdan çıxmamış, Validə məndən salam deyərsan. Bu dustaqlıq ömrü mənə çox şeyi öyrətdi. Qəlbimdə qüvvə tapdım, dəyişiklik hiss etdim. Burda xoşbəxt adam yoxdur, Samirə. Hamı