"mükemmel insan yoktu. Ama bir yönüyle parlaması gerekiyordu; zekasıyla, merhametiyle, kendine olan güveniyle, sevme veya sevgisini gösterme biçimiyle... Bazen de hepsinin bir bütünü olarak sadece kendi oluşuyla.
"Bir insana kalbinizi çaldığı için aşık oluyordunuz. Aşkın yüzyıllardır en sevilen tariflerindendi bu. Peki ya içinizden geçeni tamamlıyor, sizi sizden çalıyorsa?"
"gördüğümüz her şey, görmediğimiz bir başka şeyi gizler." Diye bir sözü vardı Magritte'in. "Ve biz, görmediğimizin ardındakini görmeye çalışır ama başaramayız. Sırrını çok iyi saklayan bir varlıktır insan."
Oysaki sessizliğin sabır, sessizliğin terbiye, sessizliğin içinde vuslat taşıdığını söyleyen de aynı Leyla'ydı.
Ama sessizlikler bazen fırtına, bazen kasırga, bazen depremler de taşırdı.