Şairin kendi kaleminden kendisi hakkında:
1988 yılının Ekim ayında Manisa'da doğmuşum.
Sanırım; yağmurlu ve rüzgarlı bir perşembe sabahıydı o gün...
Henüz parmak kadar iken istanbul'a yerleşmişiz. İlköğretimimi orda tamamladıktan sonra 2001 yılında izmire taşınıp lise hayatıma burda devam ettim.
Doğduğum günden bu güne kadar, ölüm gibi asil ayrılıklar yaşadım.
Bu yaşantılarım şiir yazma duygularımı bastırmış, kalemimin mürekkebi çoktan başlamıştı satırları karalamaya.
Duygularımı kağıda yazmak hayallerimin arasında başrolü oynuyordu.
Mutlu olduğumda yazdım, hüzünlü olduğumda yazdım.
Kalbim kırıldığında, kırık parçalarımı toplarken, âşıkken yazdım.
21 mayısta ilk kitabım olan
" Onsuz Gecelerim Var Benim " adlı kitabımı çıkardım. Okurlarımın yazılarımı beğenmesi, önemsemesi ve o yazılar arasında kendi geçmişleriyle karşılaşmalarını duymam, 2. Kitabımızın hazırlıklarını başlattı.
Kısacası; insanın hayallerin peşinden koşması, sevdiği birşeyi yapması çok güzel birşey.
Bende kendi hayatının müstakil mutluluğunu kuranlardanım...
Adımlarını, adım adım saymıcak kadar unutmak istiyorum seni.
Gelme artık, artıklarından kalma zihnime, zikrime.
Ne zaman gelsen Allah beni kahrediyor...
"Yardan geçmeyen kalp, kanamadan kabuk tutmaz"
Yararı olsaydı sargı bezlerinin
Bezdirmezdi yaramı.
Yaralarım derinleşip; yanaklarım aşınmazdı
Gözlerim kan çanağına dönüşüp üşümezdi, sızlamazdı.
Hatta titretmezdi de.
Bölük pörçük, paramparça cam kırıkları toplamazdım
ömrümden
Sana sesleniyorum kabuk tutmamış yar’a!
Ya beni öldür
Ya da beni hayata döndür
Ya kabuk bağla
Ya da beni kendine bağla
Geç kalacağım ölmeye, böyle giderse.
"Ateşin üşütmesinden, buzların yakmasından"
Kan akıtıp,"kan kaybından öleceğim bir aşk'tan bezdim."
Ne ezdir
Ne de bezdir
Gel kurtar kendini
Yoksa "sen yetmezliğinden öleceğim"
Onsuz gecelerim var benim
Onsuz her gün hüzünlü gecelerim
Her an yanımdaymış gibi
Varlığıyla mutlu olduğum
Ama bir o kadarda uzak olmasıyla
Hüzünlerle boğuştuğum
Onsuz gülüşlerim var benim