Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Erdal Çakıcıoğlu
Erdal Çakıcıoğlu Yorumları ve İncelemeleri
Erdal Çakıcıoğlu yorumları ve incelemelerini, Erdal Çakıcıoğlu kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Erdal Çakıcıoğlu puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kitabın adı. : Atatürk'ten seçme öyküler
Derleyen. : Erdal Çakıcıoğlu
Sayfa sayısı: 255
Türü. : Edebiyat, hikaye
#okudumbitti
Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ün; okul yılları, askeri başarıları ve Cumhurbaşkanlığı dönemi ile ilgili anıları; kardeşi, silah arkadaşları, gitmiş olduğu yerlerde bulunanların Atatürk ile ilgili anılarının derlemesi...
Kısa öyküler şeklinde anlatılmış, kimisine aşina olduğumuz, bazılarını ise kendi adıma ilk defa duyduğum yaşanmışlıklar...
Arka kapağından alıntı
Mustafa Kemal Atatürk'ün anılarından seçme hikayeleri bir araya getiren bu kitap, Ulu Önder' i anlamanın ve anlatmanın en keyifli yollarından biri.
Öyle ki, okurken zaman zaman tebessüm edecek, zaman zaman hüzünleneceksiniz. İçinde döneme ait fotoğraflar da bulabileceğiniz bu kitap, her hikayede Atatürk'ün farklı bir yönünü keşfedebileceğiniz, 7' den 70' e herkesin mutlaka okuması gereken bir derleme.
Keyifli okumalar dilerim.
Atatürk, kitaplara derin ilgi duyan ve sürekli okuyan bir insan olarak Çankaya'da bir köşk yapılacağı zaman mimardan çok geniş bir kütüphane istemiştir. Çalışma saatlerinin çoğunu kütüphanesinde geçirirdi. Özellikle devrimlerine ilişkin çalışmalarını orada gerçekleştirmiştir.
Atatürk'ün belirgin özelliklerinden biri araştırdığı konuya ilişkin kitabı, sürekli bir okuma ile bitirmeden bırakmamasıdır. Bu konuda Falih Rıfkı Atay "Bir kitabı merak edince, koskoca bir cilt de olsa bitirmeden uyumaz veya pek az ara vererek okumaya devam ederdi" diyor....
Net.
Hasan Rıza Soyak da anılarında Ata'nın bu özelliğini "Okumayı çok severdi. Genel bilgisini sürekli olarak arttırmaya çalışırdı. Zengin bir kütüphanesi vardı. Okuması da çalışması gibiydi" diyerek açıklamaktadır.
Bütün bunlar Büyük Önderimiz Atatürk'ün, iyi bir okuyucu olduğunu kanıtlamaktadır.
Bizler, yeni Türk nesli olarak O'nun izinden yürümek, fikirlerini öğrenmek ve uygulamak, uygarlık yarışında bilgi toplumu haline gelebilmek için O'nun gibi kitabı sevmeli ve O'nun gibi okumalıyız
İnanıyoruz ki, hepiniz sözü Türk edebiyatının en eski ürünlerinden biri olan manileri şu ya da bu şekilde dinlemişsinizdır.
Kiminizin kulağında belki hâlâ daha beşikteyken annenizin söylediği manilerin ya da ninnilerin sesi vardır.
Kiminizin belleğinde hâlâ dedenizin ya da ninenizin uzun kış gecelerinde anlattıkları masal ya da öyküleri süsleyen manilerinden izler vardır.
Anadolu’nun her köşesinde bugün bile söylenegelen Türk edebiyatının bu ölmez ürünleri, gelecek kuşaklara da coşku ve güzel duygular kazandırmayı sürdürecektir.
“Mani” kelimesini nereden doğduğu tam olarak bilinmemekle beraber, eski Türkçede “mahnı” sözcüğünden türediği ya da Arapça’daki “mana” kelimesinin bozulması ile ortaya çıktığı kabul edilir.
Maniler, çoğunlukla dörder düzenli küçük şiirlerdir. Manilerde dizeler yedişer hecelidir; ancak bazı maniler de dört, beş, sekiz ya da on birli hece ölçüsüyle söylenmiştir. Uyak düzeni “a a b a”dır, yani ilk iki dizeyle son dize birbiriyle uyaklı, üçüncü dize serbesttir.
Manide anlatılmak istenen konu ve düşünce, son iki dizededir. İlk iki dize ise uyağı sağlamak için kullanılır. Manilerde çoğu kez konu ve tema aşktır.
Bazı manilerde birinci mısra öbür mısralara nazaran daha kısadır. Bu bir hazırlık mısrasıdır; “ayak” adını alır. Böyle manilere “ayaklı” ya da “cinaslı” mani denir.
Cinas, söylenişleri aynı, anlamları farklı olan sözlerdeki sanata denir. Bu tip sözler yapılan uyağa, cinaslı uyak denir. Bu sanata da cinas sanatı denir.
8 Şubat 1952’de doğdu. İlk ve ortaöğrenimini Anadolu’nun çeşitli yerlerinde okuyarak tamamladı. Yükseköğrenimini Erzurum’da tamamladıktan sonra, Mayıs 1978’de edebiyat öğretmenliğine atandı. Otuz yıl öğretmenlik yaptıktan sonra, emekli oldu. Evli ve üç çocuk babasıdır. Edebiyatla ilişkisi, lise öğrenimi sırasında katıldığı bir hikâye yarışmasında aldığı birincilikle başladı. Önce yerel gazetelerde başlayan öykü ve şiir serüveni, yükseköğrenimi sırasında ulusal dergilere taşınarak sürdü. Öğretmenliğinin yanı sıra, çizgi roman ressamlığı yaptı, çizgi film çalışmalarına katıldı. Bu arada katıldığı çeşitli öykü ve şiir yarışmalarında birincilik ödülleri aldı.
Kemalettin Tuğcu okuyanlar bilir, çocukların sırtına maişet derdi bindiği zaman koca koca adamlardan daha bir çalışkan, daha bir özverili olurlar. Hele kardeşlerine karşı... Bizim Derviş'in de böyle bir öyküsü var. Babası vefat ettikten sonra evin yükünü paylaşmak, annesine destek olmak için ayakkabı boyacılığına başlar. Ve tabii ki bu tür seyyar işlerde hep olduğu gibi insanın her türlüsü ile karşılaşır. Acımasız insanlar, fırsatçı insanlar, güzel giyimli çocuklar, simitçiler, köfteciler, lunapark... Ve tabi artık hiç bir beklentisi kalmadı bir zamanda tanıdığı iyi insanlar. Bir çocuğun bunlara tepkisini okumak insanın canını acıtıyor. Sevinirken bile gözleri doluyor insanın. İçten gele gele tamamdır bu iş diyemiyor. Her çocuğun eşit şartlarda yetişmesi elbette ki mümkün olamaz ama bir çocuğu da sırf maddi durumuyla değerlendirmemek gerekiyor. Tüm çocuklar kazanılabilir. Kazandırılabilir. En azından bir eğitim kurumu bir çocuğu anasınıfına alırken sen bizim masraflarımıza yetişemezsin dememeli... Nihayetinde güzel bir sonu var kitabın. Kitaplar arasında biten bir öyküsü var. Umutlu. Ama maalesef gerçekçi değil. Daha gerçekçisi devletin eliyle gelen yardım olurdu. Bir çocuğa henüz hiç bir suça bulamamışken eğilmek, acaba çocuk ıslah evlerinde senelerce 'ıslah' etmeye uğraşmaktan daha mı zor ve masraflı? İyiler cennete. Derviş'e yardım eden aile sadece örnek olabilir. Yeterli olamaz. Tüm çocukların çok güzel yarınları olması umuduyla....
Bu kitabı okuyan,
Mutluluğun ancak paylaşarak büyüyen ve güçlenen bir duygu olduğunu,
öfkenin en çok sahibine zarar vereceğini,
Iyiliğe kötülükle karşılık verilmemesini,
En amansız düşmanın korku olduğunu ve korkuların üzerine gidilmesi gerektiğini,
Yurtseverliğin önemini... kavrayacaktır.
Aşırı iyi bir yazım dili var. Olaylar oldukça akıcı ilerliyor. Okumaya kesinlikle değer bir kitap. Sonu açık uçlu olan kitaplardan değil. Katili öğrenmek için kesinlikle soluksuz okuyacaksınız.
Minik hanımlar ve minik beyler dans eden balığın hikayesine ortak olurken toplumsal ahlak, görgü kuralları ve değerlerimizi de öğrenecekleri güzel bir kitap. Biz çok severek okuduk.
