Gözde Kazaz Gönderileri
Gözde Kazaz kitaplarını, Gözde Kazaz sözleri ve alıntılarını, Gözde Kazaz yazarlarını, Gözde Kazaz yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.“Çocuk doğduğunda biz ne yaşıyorsak o da onu yaşayacak. Çünkü fikri bile beni çok yormaya başladı, ortada çocuk yok ama
fikri yüzünden istemediğin halde yurtdışına gitmek istiyorsun.”
kendisi anne/baba olsun veya olmasın hemen her görüşmeci, çocuk sahibi olmayı yurtdışına çıkmak için meşru bir gerekçe olarak gördüğünü belirtti. Örneğin, Türkiye’den göç etmeyi düşünmeyen ve çocuk sahibi olmayan fotoğraf sanatçısı Güngör için “kapısına silahlı birileri dayanmadığı” ya da “çocuk sahibi olmadığı” sürece bu ülkeden ayrılmasını gerektirecek bir neden yok: "Ne bileyim, çocuğu olup da gitmek isteyenleri anlıyorum ve destek veriyorum," derken, sevgilisi Idil de “Bir tek onları anlıyorum,” diyerek onaylıyor bu görüşü.
Üç sene Londra’da yaşadıktan sonra Türkiye’ye dönen Nazan’a, İstanbul’da yaşarken onu en çok korkutan şeyin ne olduğunu sorduğumuzda hiç duraksamadan “erkekler” diye yanıt veriyor: “Geldiğimden beri erkeklerden korkuyorum. Bana bir şey yapacaklar diye çok korkuyorum."
Bu noktada bir parantez açarak kadın görüşmecilerce dile getirilen, gündelik hayata farklı biçimlerde sızan şiddet, ayrımcılık ve baskı biçimlerine değinelim. Kadınlara yönelik ev ve ilişki içi şiddet ve cinayet vakalarının yanı sıra toplu ulaşımdan sokağa, işyerinden okula dek muhtelif kamusal mekânda kadınların karşılaştıkları taciz ve tecavüz biçimindeki cinsel şiddet vakaları son yıllarda dramatik bir biçimde arttı ve görünür hale geldi. Bu somut vakaların yanı sıra gerek kamu kuramlarındaki gerekse de işyerlerindeki ayrımcı uygulamalar, psikolojik şiddet ve baskı mekanizmaları da artık daha fazla gündeme geliyor. Türkiye’de devlet, erkek şiddeti ve kadın cinayetleriyle ilgili verileri kamuoyuyla paylaşmıyor; konuyla ilgili en istikrarlı ve güncel bilgilere ise Bianet’in “Erkek Şiddeti Çetelesi” başlıklı veritabanından ulaşabiliyoruz. Bu veritabanın aylık periyotlar dahilinde düzenli olarak güncelleniyor oluşu bile durumun vehametiyle ilgili epey fikir veriyor.
İstanbul’a 2010 yılında Erasmus programıyla gelen Slovakyalı Gabriela (34) ise Türkiye’de yaşadığı ilk birkaç yıl boyunca siyasi ve toplumsal meseleleri çok umursamadığını, zaten durumun şimdiki kadar ağır olmadığını belirtiyor:
“O zamanlar yabancılara karşı önyargı yoktu. Burada iyi karşılandım, genel olarak herkes çok yardımseverdi. Tabii bazı garip bakışları özellikle erkeklerden görüyordum ama çok dikkat etmiyordum.”
“Bu ülkede iyi bir şey olmayacak, en fazla daha kötüsü olabilir”