Betiğin her bölümünde, belgelere ve bulgulara dayanan kanıtlanmış, yaşanmış olaylara, durumlara, tarihe adeta takla attırılarak yağıların Türklere benimsetmeye çabaladıkları yalanlar, yalan değilmiş gibi anlatılmış. Bu alçaklıkları yazan, Atatürk’e, Türklere, Türklerin tarihlerine, … vb. dolaysız bir biçimde hakaret, küfür etmemiş ancak bazı yaşanmışlıklara ortalama IQ’ya iye (sahip) birinin hiç de bakmayacağı biçimde bakarak dolaylı anlatım yoluyla okuyucuları “Size hep böyle anlattılar ancak ya böyle değil de şöyleyse?” gibi kuşkuya düşürecek biçimde anlatmış. Her bölümde, yurttaşlarımız Atatürk’ten, Türklüklerinden, tarihlerinden kuşkulansın diye yalan, iftira, uydurma, cımbızlama, örtme gibi yöntemleri kullanmış. Her bölümde, Atatürk’e dolaylı olarak iftira attığı yetmemiş bir de ayrı bölüm açıp orada iftiralar atmış. Attığı iftiraların bir bölümü şöyle: Almanlar Yahudilere soykırım uygulamamışlarmış, Çanakkale Savaşı Alman komutanların buyruğundaki Türk erlerle elde edilmişmiş, bizim komutanlarımızın payı yokmuşmuş, Atatürk’ün manevi çocuklarıyla ilişkisi varmışmış, Kurtuluş Savaşı’nı İngilizler sayesinde Türkler elde etmişmiş, Türkler azınlıklara kötü davranmışmışlar (Burada Türklere yapılan soykırımlardan hiç söz etmemiş.), mübadelede giden azınlıklar sevgi pıtırcıklarıymışmış, … vb. Kahramanlarımızı hain, hainleri kahraman yapmış. Savlarının tümünün yalan olduğu, hiç kaynak gösterememesinden de belli. Yağılara betik yazdırsalar ancak bu denli iftira atarlardı. Gürkan Hacır gibiler olduğu sürece başka yağıya Türklerin gereksinimi yok.
