Hayriye Ünal 1973’te, Afyon’da doğdu; aslen Fethiye’li. İlk, orta ve liseyi Ankara`da okudu. ODTÜ Matematik Bölümü bitirdi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsünde yüksek lisans yaptı. Matematik öğretmeni, radyo programcısı, redaktör olarak çalıştı. 1980 Eylül’ünden beri, Ankara’da yaşıyor.
su geçirmez yazan cihazların su geçirmediğine inanmıyorum
trafik lambalarında karşıya geçmek için basılan düğmeye inanmıyorum
parol'un ağrı kesici olduğuna inanmıyorum
müşteri hizmetlerine bağlanabileceğime inanmıyorum
Hayriye Ünal bir kadın olarak geri bırakılmışlığın şiire yansımasını
Hayriye Ünal okuru ile paylaşıyor. Yalnız bırakılan, aşksız bırakılan, sevgisiz bırakılan kadının portresini çizer.
Şu dizelerini aklımdan çıkaramam:
Üşümemiz geçmeyecek biliyorum
Hangi ruhun yongasıyız bulmadan
Hayatta eksikleri tartarak bulmaya çalışan kalpler... Ve bu eksikliklere aldırış etmeden yolunu bulmaya çalışanlar. Ama bilmiyorlar elini uzatmaları, yola bakmaları için yeterli olacaktır.
Çok kaliteli şiirler var içinde. Son dönemin en iyi şairlerinden biri hiç kuşkusuz...
Emrolunduğum Gibi
oturdum zincirlerim arasında küf kokan ellerimi
yanımda bitiştirerek
düşmanlıkların dostlukların bir potada eridiği tek anda
bir atkı boynuma dolandığında
bir köpek sahibinin kokusunu ayırdığında
bir ceset kime ait bulunduğunda
teşhis için bir anne elini çarşafa yavaşça uzattığında
oh dediğinde bir eş -değilmiş, başka
Hayriye Ünal'a bi söyleşide şöyle bir soru soruluyor:
-Dergiler tarafından reddedildiğiniz oldu mu?
-Tabii. Hece'de ilk şiirimin yayımlanışından sonra o zamanki yayın yönetmeni Hüseyin Su, şiirlerimi yayımlamakla ilgili "bazı arkadaşların" tereddüdü olduğunu söyledi. Herhangi bir eleştirel gerekçe ileri sürmedi. Israrla gerekçe