Hazal Yılmaz Sözleri ve Alıntıları
Hazal Yılmaz sözleri ve alıntılarını, Hazal Yılmaz kitap alıntılarını, Hazal Yılmaz en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
~ Rüya görmüşsün diyorsun. Kabusta yaşayanın sen olduğunu bir türlü anlatamıyorum.
Sayfa 133 - Karakarga yayınlarıKitabı okudu
Bazen sıkıntıdan, bazen huzurdan susuyorum, arasındaki farkı bilenlerle iletişimi kuruyorum.
Sayfa 37Kitabı okudu
Hayvancılık endüstrisinin ormanların telef olmasının en büyük sebeplerinden biri olduğunu söylemeden geçmeyelim. Her yıl yaklaşık 2,7 milyon hektarlık tropikal orman, sığır üretimi için yok ediliyor veya yakılıyor.
Hayatın bazen önüme çıkardığı zorluklarda yapamayacaklarımla vakit kaybetmeyip, yapabileceklerime inanmayı, karşılıksız sevginin mümkün olduğu bir dünyayı, merak etmeyi, aklımdakilere yanıt alana kadar soru sormayı hep bu insanlardan öğrendim.
Hayatımda yoksun. Artık demek istemiyorum çünkü o kelime bir daha asla’nın eziyetini taşıyor üzerinde. Tek gerçek, şimdi olmadığın.
Sayfa 10Kitabı okudu
Acaba sorusunu aynı kişi için iki kere tekrarlamıyorum.
Sayfa 36Kitabı okudu
Veganlık: trent mi, yaşam biçimi mi, inanç mı, politik duruş mu?
Veganlık, karbon ayak izimizi azaltmak için elimizden geleni yaptığımız dünyada hayvanlarında insanlar kadar yaşamaya hakkı olduğuna dair bir inanç, bu inanç uğruna tatlardan ve alışkanlıklarımızdan vazgeçtiğimiz bir yaşam biçimi, ulusal sınırları ve duvarları hiçe sayışla belkide ileriki yıllarda insanları toplayacak politik bir duruş.
Sayfa 34 - KarakargaKitabı okudu
Acımak diyince hep yukarıdan bakar bi halimiz var. Oysa birlikte acıyoruz biz. Yan yana ve karşı köşelerde.
Sayfa 46 - Karakarga YayınlarıKitabı okudu
Bavul, arabanın arka koltuğunda ikamet ediyor. Uyunacak yerlerde durdukça içinden bir t-shirt bir şort alıyoruz sabaha giymek için. Daha o zaman mevsimlerden yaz. Sarı yaz. Sonbahara çalan. Ne üşüyoruz, ne ısınıyoruz. Üşüdükçe birbirimize, ısındıkça denize kaçıyor beden.
Sen solumdasın her baktığımda, ben araba kullanamıyorum çünkü. Belki o yüzden yatay konuma geçtiğimizde de sen hep solumdasın. Alışkanlıktan.
Araba, kayıyor yolda. Aslında gidiyor da bana kayıyor gibi geliyor. Hayatla beraber, ayaklarımın altında. Sağda üzüm bağları, mısır tarlaları, mandalina bahçeleri... Solumda hep sen.
Yolun bilinmezliği içinde birbirimizi tanıyoruz. Tam önümüzden batıp, gözlüğe elini atmana sebep olan güneşten belki de, dünyanın sonuna beraber yollanıyor olmanın özgürlüğüne kapılıyoruz.
Ne kadar yol kaldı diye soruyorum. Çok diyorsun gülümseyerek. İlk defa seninle gittiğimiz yollarda bulanmıyor midem.
Bu yol bizim olsun diye düşünüyorum o domates seralarının yanından denize vardığımızda. Van kedimiz, pembe panjurlu evimiz, değerli mücevherlerle dolu kasamız olmasın, bu yol bizim olsun. Başka kimseyle geçme üzerinden.
Geleceğini beklemeden, gelirsen yanımdaki boş yere oturacağından emin yaşıyorum ben !