Diz boyu bozgunlardan çıkınca
Sen ey bakışların yolgeçen hanı
Çılgınlığa yazla gelen ilk konuk
Adlarına deniz vuran soyluluk
Dize gelir önünde güllerin en yabanı
Size bakmanın tarihi! bir
Kalbime güvensem sizi hep
Okurdum ben... ama nedense
Hep aynı hüzün ve
Hep aynı tutkuyla
Bakmayı bilmediğinden, ne yapsam
Bir ilenç, bir kargış
Gibi ardımsıra geliyor şairliğim
O solgun yolculuğa adanmış
eylül! daha çocukluğumdan
beri size bakardım ben
bir yazın azalmakta olan sözcüklerinden
nasıl da ansızın sökülürdünüz
bahçelerle ve kül
dolardı içim... eylül!