ölüm, insanı bir tür sanat nesnesine dönüştürürdü(insan sadece soyuyla hatırlanırdı), tüm ameller ve tutkular basitleşir, en güzel haliyle dönüp kalırdı; insanların gözlerini diktiği, mutlak surette sessiz bir şeydi ölüm ve karşılığında onlara geri bakamazdı.