Îhsan Colemêrgî Sözleri ve Alıntıları
Îhsan Colemêrgî sözleri ve alıntılarını, Îhsan Colemêrgî kitap alıntılarını, Îhsan Colemêrgî en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ên ku min ji nêzîk de dinasin baş dizanin ku ez zilamê gef û gûran nîn im.
Sayfa 58Kitabı okudu
Mixabin, ev zewacên bêdil, qet tu carî di nav me Kurdan de xilas nabin. Jinik di nav me de darên şikestî ne. Li hin deran jî ferqa wan û kolan nîn e.
Hespê Begzade kimêdê sor e
Zînî seda ye, lixav bi mohrê
Subê me şer e bedla hingorê
Di serê xwe de li bersiva wê pirsê gerîya û bi dengekî bilind got: “Baş e ger aqilê jinan kêm e, çima giregiran xanî û reşmalên xwe kirine guher û hevşoyê Bi vê gotinê bal kişandibû ser wê û ew weki gunehkarekê dabû nîşandan. jinan?"
Nalbendên ji Geverê hatibûn nalên hespan, mehînan, hêstiran nû kirin. Kurtan, zîn, lixav, hevsar, teng, beroke, palî û hemû bend û barên dewaran pêk anîn. Jinan jî nivînên zivistanê, berên nexşîn, mêzer, merş, xurcik, taq, teyname, nemed, cilên din ên raxistina erdê, ên xemilandina konî ji nû ve şuştin veşuştin. Sefarên ku ew çend roj bûn li gundî, mencel, mencelok, duhingilk, zerik, layî, lengeyî, sînî, legen û amûrên din ên sifir sipî kirin. Zilam û zarokan cil û bergên xwe gişt guherîn. Bi rojan balava jin û mêrên zozanî dom kir. Reng û rûyê rêwîyên zozana havînê gişt guherî. Xemilandina bêrîvanên jin bi rewşa herî xweşik bû. Çavên xwe ên kildayî, xizêm, belbî, guhar, gustîr, stûvanîk, bazin, xirxal, kemer û çekên din bi ser xwe helawîstin, daketin nav kolanên gundî, çûn ser banan, li bersivkan gerîyan, li eywanan pal vedan û çûn ser kanîya nav gundî û rojên xwe ên dawîyê li gundî tijî kirin. Çûyîna warê havînê ji bo gundîyên deştê û gelîyan wekî eywaneke azadîyê, kar û xebatên hilberînê, şûnwarekî geştê, seyranê û govendê dihat zanîn. Ji ber vê taybetmendiyê, gundî ji bo çûna warê havînê pir keyfxweş dibûn.
Yüce Mevla, şudur senden niyazım:
Bu hapisten çağır beni yanına!
Hallac
"Xalan xwarzan rakirin, maman birazan binax kirin."
Esalet ne di bedenê mirovan de ne, ruha wan de ne. Divê berî her tiştî ruha însanan esîl paqij be. Ba dilê min esalet ev e.
Nêrgiza çîyayê sor im
Hemayîla bi mohr im
Ez a lawê pispor im
Xwezî ez tepsi bam
Tijî birincê sipî bam
Ber lawikê keyfî bam
nizanim wusa ye gelo? :))
Mîrzoyê Xalid, cara dawîyê dora axaftinê hilda: “Kêmaqil ji bin, jin dayik, xwişk û kes û karên me ne. Dema dikevin nav nivînên mêran xweşik, delal, xweştivî û aqildar in. Lê dema gotinên xwe pêşniyar dikin dibin nezan û kêmaqil." Dora bersivdayînê a Sofi Elo bù: “Bi vê gotina ne rast tu dijberîya hedîsa Pêxember dikî, gunehkar î.” Mirzayê neçar mayî dîsa mafê axaftinê wergirt: “A ku ez dibînim her kesek kiryar û çalakîyên xwe ên nebaş bi werîsê Xwedê û Pêxemberî ve girê dide. Nabe ku Xwedê û pêxember piştevaniya neqencan, nebaşan û xeraban bikin"
Binefşa delal, tu wekî navê xwe yî. Serpişka kulîlkan, beybûna kela Pizanê, sorgula Behdînan û nergîza çiyayê reş î.
Kezî zera çiyayî
Ber kevîyan gerîya yî
Porê dirêj badayî
Sofî Eliyê ji bersivê re amade: " Fermana pirtûkên pîroz e:' Ji bo xwediyê fermanan îtîadê bikin.' An ku serê xwe li ber fermanên wan biçemênin. Li hemberî wan serkeşî û serhildanê nekin. Disa ew gotina Yezdanê dilovan e. Piraniya merivan fasiq in. Di gelek gotinên xelefiyan, sultanan û şêxulîslaman de meriv dibine ku azadiya jinan hatiye berteng kirin . Jiyana me a lewnê nivkoçeriyê,bivê nevê ru daye jinê. Em ji fermanên dinê Îslamê dur ketine. Ji xwe ev bêrîvaniya jin û mêran kêleka hev kom dike jî fermana olî nîne. Di şerîetê Xwedê de şivan,berivanên xort û keçên nugihiştî, li ser berê di hev re runiştina wan gunehkarkirî ye.
Sayfa 106 - LisKitabı okudu
"Adını ticaret koymuştur.
Adını ziyaret koymuştur.
Adını kız alıp verme koymuştur.
Ama kendi onayı dışında belirlenmiş sınırı hiçbir zaman kabullenmemiştir Hakkari insanı. Belki de şair sırf bu nedenle
“Pasaporta ısınmamış içimiz/Budur katlimize sebep suçumuz"
sözünü onlar için söylemiştir."
