James Bridle Gönderileri
James Bridle kitaplarını, James Bridle sözleri ve alıntılarını, James Bridle yazarlarını, James Bridle yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Petrol, her şeye rağmen tükenebilirliği ile tanımlanır. Petrolün en yüksek seviyesine zaten yaklaşmış durumdayız ve karşılaştığımız her petrol şoku yeni bir bölgeyi sömürmemizi veya —hem gezegen, hem de bizim açımızdan daha büyük tehlikeler doğuran- yıkıcı bir teknolojiyi devreye sokmamızı teşvik ediyor olsa da, en nihayetinde tüm kuyular kuruyacak. Ancak istihbarat teşkilatlarının her e-postayı, her fare hareketini ve her cep telefonunun yolculuğunu kaydettiğinin ortaya çıktığı umutsuz tabloya rağmen, aynı şey enformasyon için söylenemez. Enformasyonun tepe noktasına sandığımızdan daha yakın olabiliriz, ama bize ve dünyayı kavrama kabiliyetimize verdiği zararla birlikte ham emformasyon sömürüsü sonsuza dek sürebilir.
Sahte haberler internetin bir ürünü değildir: Aksine, enformasyonu kendi çıkarları doğrultusunda manipüle etmeyi âdet edinmiş kesimler tarafından yeni teknolojilerin manipüle edilmesidir. Artık hiç olmadığı kadar aktör propagandacı rolünü oynayabildiği için propagandanın demokratikleşmesidir. Ve en nihayetinde, çete takibi yapan internet sitelerinin şizofreniyi güçlendirmesine benzer şekilde, toplumda zaten var olan bir ayrışmayı derinleştiren şeydir.
Çocukları sömürüye açık hale getiren şey çocuk olmaları değil güçsüz olmalarıdır. Serbest piyasaya dayalı, doymak bilmeyen kontrolsüz kapitalizmin en beter yönlerinin kodlandığı YouTube algoritmaları gibi otomatik ödül sistemleri, kârlarını koruyabilmek için sömürüye gerek duyarlar. Tüm sistemi çökertmeden denetim kurmak mümkün değildir. Sömürü kurduğumuz sistemlerin içine kodlanmıştır; bu da onu görmeyi, hakkında düşünüp açıklama getirmeyi, ona karşı koymayı ve kendimizi ona karşı savunmayı güçleştirir.
En rahatsız edici yanı, bu sömürünün bilimkurgu hikâyelerindeki gibi fabrikaların robot işgücüyle dolduğu ve bu robotlara yapay zekânın amirlik ettiği belirsiz bir gelecekte değil de, bire bir aynı işlemleme mekanizmaları tarafından körüklenen ve oyun odasında, oturma odasında, evde ve cepte gerçekleşen bir sömürü olmasıdır. Bu denklemin iki tarafında da olan insanlara oluyor: Denklemin bir tarafında bu videoları izleyip uyuşanlar, dehşete kapılanlar var; diger tarafında da düşük ücretlerle hatta ücretsiz çalışarak, sömürülerek, istismar edilerek bunları üretenler. Aralarınaysa, iki taraftan da kâr eden ve büyük ölçüde otomatikleşmiş şirketler çörekleniyor.
Nerede üretilirse üretilsin, nasıl ve hangi açık niyetlerle yapılırsa yapılsın; bu videolar kâr amacıyla çocuklara gösterilmek üzere tasarlanmış bir sistemden doğmuştur. Bunun bilinçsizce üretilen, ortaya çıkan sonuçlarıysa her yerdedir.
Sistemin kendi taleplerini karşılamaktaki yetersizliğine benzer şekilde, ağ da kendi kendisini teşhis edemez. Bu videolar çocukları travmatize ediyor.
En sevdikleri çizgi film karakterlerini cinayet ve tecavüz sahnelerinin içinde görüyorlar.!14 Ebeveynler bu tür videoları izledikten sonra çocuklarının davranışlarında değişiklikler olduğundan şikâyet ediyor. Ağın bu etkileri çocuklar üzerinde gerçek ve kalıcı olması muhtemel hasarlar yaratıyor. Küçük çocukları —ki bazıları gerçekten çok küçüktür- şiddet ve başka uygunsuz içerikler barındıran sahnelere maruz bırakmak düpedüz istismardır.
Günümüzde animasyon yapmak oldukça kolaydır ve üç boyutlu animasyonlardan para kazanmanın en basit yollarından biri de çocuklara yönelik çevrimiçi içerik üretmektir; çünkü hem estetik beklentileri düşüktür, hem de ölçeğin büyüklügü bağımsız üretimi kârlı hale getirmektedir. Bu videoları hazırlayanlar (karakter modelleri ve hareket yakalama kütüphaneleri gibi) halihazırda var olan ve kolayca erişilebilen içerikleri kullanır; algoritmalar —ve çocuklar- hiçbir ayrım gözetmediği için de aynı içerik sınırsızca ve çoğunlukla da anlamsızca tekrar tekrar montajlanabilir. Bu ucuz animasyonlar yarım düzine insanın çalıştığı küçük bir stüdyonun veya büyük bir video prodüksiyon şirketinin kocaman ofisinde köle gibi çalıştırılan grafikerlerin elinden de çıkmış olabilir; içine bırakıldığı kutuda çalışmayı sürdüren ve süreç içinde milyonlarca izleme alan deneysel bir projenin, aptal bir yapay zekânın ürünü de olabilir. Eğer gerçekten internetteki bazı yorumcuların inandığı gibi bir nesli zehirlemeyi amaçlayan bir devlet gücü veya pedofili ağı olsaydı bile, bizim bunu bilmemiz mümkün olmazdı. Kaldı ki yalnızca makinenin yapmak istediği şeyler de olabilirler.