Beyaz kağıt sessizlik, onun karşıtı olan siyah mürekkep ise ses olarak yorumlanıyor. Oysa siyah kağıt üzerine yazılmış beyaz sözcükleri de tamamen aynı şekilde okurduk.
O halde okuma eylemi, dilin sessizlik üzerine nakış gibi işlendiğini, sessizliğin konuşmanın arka fonu olduğunu mu varsayıyor?