Kemal Selçuk Sözleri ve Alıntıları
Kemal Selçuk sözleri ve alıntılarını, Kemal Selçuk kitap alıntılarını, Kemal Selçuk en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Benim belki de gizli bir bildiğim var
Elbette ağlarım benim Can kırıklarım var"
Şebnem Ferah
Sayfa 143 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Odasına süzülürken öfke yerini hüzne bıraktı. İçmemiş olsaydı, uyuyamayacaktı. Hepsi buydu.
Sayfa 108Kitabı okudu
Korkuları yersiz değildi belki ama bunların ötesinde bir yara vardı asıl peşini bırakmayan. Bunca yıl sonra bile kurumayan.
Sayfa 141Kitabı okudu
Yaşamak, kâbus görmek demekti.
Sayfa 39 - İletişimKitabı okudu
Peki, peki dur ve dinle: Dünyaya gelmek ne demekti? Sana sorulmadan geliyorsun ve hayatın sana biçtiği rolü oynuyorsun?
Sayfa 37 - İletişimKitabı okudu
"Aşk, onu kalbime ispiyonlamıştı. Bir ömür prangaya vurulmaktı cezası."
Sayfa 175 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Neden bilmiyorum, içimde olup bitenleri yüreğimdeki mutlulukla dengelemenin bu olduğuna inanmıştım.
"Mayın tarlasında dolaşıp durmuşum aşk sanıp da
Herkes arkamdan bağırmış kimseyi duymamışım"
Şebnem Ferah
Sayfa 142 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
O yok. Sadece rüyamda var. Yetmez. Yetmez şüphesiz. Ama geliverince, konulmasıyla, nefesiyle, her şeyiyle... Devam ediyor işte bir şekilde buluşmalarımız. Bazen çok seviniyorum,gerçekten daha gerçek geliyor çünkü. Belki de sahiden geliyor yanıma, bunu o da biliyor. O da farkında, rüyaların tek bir kişiye ait olmayacağını.
Sayfa 202Kitabı okudu
Kendimi affedip affetmemem önemli değil. Kendime katlandım bunca yıl...
Sayfa 178Kitabı okudu
"Mürekkepten kağıda dökülen ruhlar, kan pompalayan kalplerin sahipleriyle bir değildi."
Sayfa 36Kitabı okudu
"İnsanın hayattaki rolünün ne vakit biteceği belli değildi. Kim rolünü beğenmiş olabilirdi ki bu arada ? Hasta ruhlu, kibirli narsistler bir yana, eninde sonunda alışıyordun hepsine."
Sayfa 39 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Her şeyi talihe havale etmek ancak zayıf olanların işiydi. Bir şeyi de artık bütün açıklığıyla biliyordu ki, utanıyordu. Hayatının çetelesinden geriye kalan en baskın duygu buydu işte. Zafiyeti yüzünden ördüğü o savunma duvarı korumuştur onu bunca yıl, ancak o duvar çatırdamıştı ve olanlardaki suçluluk payı onu yiyip bitirmese de olgunlaştırmıştı.
Sayfa 151Kitabı okudu
"Demek ki zamanı gelmişti. Tanpınar'ın Bursa'daki zamanı yetmiyordu. Eliyle, canıyla, ruhuyla, hırsıyla, ümitleriyle, hatıralarıyla, her şeyiyle o romana yürümeliydi. Bu yalnızlığı bile çoraktı. Selim de, Mışkin de, Meursault da yüz çevirmişlerdi ona. Bu suçluluğu ancak bir roman temizlerdi. Şehrin ta içine, kalbine yapacağı bu yolculuğa bir an önce başlamalıydı."
Sayfa 99Kitabı okudu
"Hiçbir şey göründüğü gibi değildir! Bunu hiçe sayan yerlerde sürünür!
Sayfa 42Kitabı okudu