Yaşamların kör kıyılarında sorgusuz sualsiz akan, ortak kabullenmişliğin yatağında herkesi önüne katarak ilerleyen alışkanlık nehri köpürüp yükseldiği zaman ilk boğulanlar, nehirden karaya çıkma cesareti gösteremeyenlerdir. Oysa değişimin geldiğini görenler; yani o yüksek yamaçtan koparak sessiz bir düşüşle nehri köpürten ve bulandıran kayayı fark edenler, artık nehrin eskisi gibi olmayacağını, yönünün ve yatağının değiştiğini bilirler.