"...yaşadıklarımın oldukça canlı bir kâbus olduğuna kendimi inandırabilirdim. Ama acı güzeldi. Acı bana hayatta olduğumu söylüyordu. Hayatta olduğum sürece ümit vardı."
... çünkü birini sevdiğiniz de onu içinizde taşırdınız ve ışığını en karanlık anlarınızda bile açabilirdiniz. Ne kadar çok sevdiyseniz o kadar parlardı...