Kimimiz yasını olduğu gibi yaşar,kederlenir,öfkelenir,
anlatır,ağlar,paylaşır.
Kimimiz kitap yazar,kimimiz onun adına çiçek büyütür.
Kimimizse o süreci ve o sürecin getirdiği duyguları yok sayarak,içinde soğuk ve gri bir zırh oluşturur,hayatını öyle devam etmeye çalışır.
Zamanla o zırhı neden oluşturduğunu unutur.
Zamanla o zırhı nasıl,neye karşı oluşturduğunu da unutur.
Zamanla o zırhın varlığını bile unutur.