Merve Akkuş

Öğrenmenin
gayesi ise tabiata dönüktür. Tabiata ve başka toplumlara hâkim olmayı içerir. Toplumun
veya insanın bir problemine çare arar.

Mekke'deki güçlü ailelerin gençleri ile daha az öneme sahip olan ailelerin yaşlı bireyleri yeni dinin (İslam) mensuplarının çoğunluğunu oluşturmaktaydı.

Kuvvet istiyorum, fakat kardeşlerimi ezmek için değil

Kültür aydınlatır.
Kültür insanı terbiye eder..

Begoviçe göre alet kullanma, insanın diğer hayvanlarla ortak tarafıdır. Ama o aynı zamanda kült sahibi olan bir varlıktır ki bu onun yegâne özlük alanıdır. İnsan, bu alandaki gerçekleştirimi oranında insanlaşır, yalnız alet kullanma içinde kaldığı oranda da insan olmaktan uzaklaşıp hayvanlaşır. Bilgemize göre bu hâliyle “insan, semanın çocuğu, yeryüzünün kurdudur".

vücut bilimin işidir, ancak ruh dinin, sanatın ve ahlakın kapsamındadır.

“Dindarlık şehrin büyümesiyle azalır; daha doğrusu bu azalma insana yadırgatıcı bir
tarzda tesir eden şehircilik unsurlarının birikmesiyle beraber meydana gelir. Çünkü
şehir ne kadar büyürse, üzerindeki gök de o kadar ufalır. Tabiat, çiçek ve aydınlık o kadar az; beton, duman, teknik ise o kadar çok olur. Bizde o kadar az şahsiyet, o kadar da
çok kitle oluruz. Şehir ne kadar büyürse, cinayetlerde o nispette artar. Dindarlık şehrin
büyüklüğüne ters, cinayetler ise doğru bir nispette bulunur. Bu iki fenomenin sebebi
aynıdır.” (İzzetbegoviç, 2003a, s. 88).

Ateist bir yaklaşımla idare edilen bir coğrafyada sanatın hakikatle olan irtibatından söz etmek mümkün değildir. 19. yüzyılda yaşamış olan birçok Rus sanatçı dünyaya nam salmış eşsizlikteyken, 20. yüzyıl Sovyet rejimi döneminde yalnızca sistem muhalefetini barındıran sanatçılar sanat ile hakikat arasındaki ilişkiye odaklanabilmişlerdir.

materyalist cephenin mutlak galibiyeti refah sağlasa da yalın biçimiyle insanlığın erozyonu demektir. Bundan
dolayı materyalizm din ile, medeniyet kültür ile dengelenmek zorundadır.

“Cüretkar bir binaya bak: Onu betonların veya içine yerleştirilmiş çeliğin bir arada tuttuğu doğrudur; ama esas doğru olan, onu bir arada tutan şeyin onun temel denge ve oranları içindeki
düşünce olduğudur”