Metin Arıkan Gönderileri
Metin Arıkan kitaplarını, Metin Arıkan sözleri ve alıntılarını, Metin Arıkan yazarlarını, Metin Arıkan yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
208 syf.
5/10 puan verdi
Yavuz'un Kızılelma'sı, bir kez ona layık olduğuna inandığı tahta oturduktan sonra, devrin siyasi şartlarında “tek” olmasını engelleyen ne varsa onu ortadan kaldırmak suretiyle oğluna biricik büyük Türk hükümdarı sanını bırakmak ve böylece onun Tanrı tarafından tahta oturtulmuş, ilin derleyicisi yegâne hakan olarak cihana nizam vermesini sağlamaktı. Üstelik o, II. Mehmed zamanından itibaren baş gösteren Anadolu Türklüğünün başı olmak adına kendini ortaya koyan ve hanedanca ciddiye alınır alternatiflerin yok edildiği bir dönemin de temsilcisiydi.
Fatih sanıyla ululanan Sultan II. Mehmed'in Kızılelma'sı, Trakya'da bir hançer gibi saplı duran ve henüz kurumsallaşmaya başlayan devletin iliğini sömüren, onu saltanat entrikalarına kurban kılmaya, batının harekâtlarına cevap vermesini geciktirmeye çalışan Bizans'ı yok etmek suretiyle ele geçireceği ve İslâm Peygamberi'nin müjdelediği büyük İslâm kumandanı olduğunu teyit edecek İstanbul'un fethiydi.
Yıldırım Bayezid'in Kızılelma'sı, söz konusu Türk beyleri arasında onun gazasına, darü'l küffar üzerine harekâtına, Asya'nın Batıya uzanan eli olan Anadolu'yu aşıp Avrupa'ya, Büyük Hun Hakanı Attila'nın dize getirdiği; fakat asırlar sonra kendi atalarını henüz başkent edindikleri İznik'ten söküp atan yabancı bir medeniyeti itaat altına almasına engel olan güçleri dizginleyip yarımadada Osmanlı hâkimiyetini tesis etmekti.
Kızılelma, kendine özgü bir motifti. Her şeyden önce, değişkendi. Ertuğrul oğlu Osman'ın Kızılelma'sı, Türkmen beyleri nezdinde eşitler arasında birincil konuma yükselip Anadolu Türklüğünü Selçuklu mirasına layık kurumlar ve konuma sahip bir devlet haline getirmekti.
Ölüm, hayatın zıttı değil, bir parçasıydı; tıpkı hayatın ölüm için var olması gibi, ölüm de hayat için vardı. Ölmek için yaşamanın gerekliliği bunun en somut deliliydi. Canlı olmayan şeyler yok olurken, canlılar ölürdü ve ancak canlılar ölebilirdi. Bu, ölümü kanıksamak değil, onu başın dan beri varlığının bir parçası görmekti
Ölüm, hayatın zıttı değil, bir parçasıydı; tıpkı hayatın ölüm için var olması gibi, ölüm de hayat için vardı. Ölmek için yaşamanın gerekliliği bunun en somut deliliydi. Canlı olmayan şeyler yok olurken, canlılar ölürdü ve ancak canlılar ölebilirdi. Bu, ölümü kanıksamak değil, onu başın dan beri varlığının bir parçası görmekti
Her şey, kaderin attığı bir düğümle başlamıştı...
Her şey, kaderin attığı bir düğümle başlamıştı...
Zamanın ruhu, bütünsel olarak kendi adına biliyordu ki, kadere isyan edenler dahi salt o kendini gerçekleştirebilsin diye ve onun eliyle isyan ederdi