verilmiş kavlimizdir eşkalimde duran
usanmaz bir alışkanlıkla çırpınışlarım
bir tanem
gözlerinde süzülüyor kırlangıçlarım
ne müslümanım
ne hristiyan
kalbim diyorum
kalbimin üstünde kutsal kitaptır taşıdığım resmin
her cumartesi kahırlı bir ananın beklediği
bütün eşkallere uyuyordum
kırışmış karanfilleri suluyordum öfkenin vazosunda
arıyorduk
oysa aranan da bendim
Ellerin ki; nergis buğusu, dağların yamacından süzülen apaydın bir sabahın eteklerinden ömrümü ilikleyen o gecelerimden aklayan ellerin, ellerin ki yüzüme değince yedi iklimden bir mevsime mahsur eden bahar ellerin. Ellerin ki şiir duruluğunda değiyor takvimindeki güzergâhlara ve beni bana okutan.
#NehirlerZindanlara Dökülür Kitabından