En Eski Nalan Türkeli Sözleri ve Alıntıları
En Eski Nalan Türkeli sözleri ve alıntılarını, en eski Nalan Türkeli kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ben eğitimsiz, öğretimsiz çok şeyden mahrum yaşantımla, gecekonduluyum. Şu var ki, bu saydıklarım hiçbir organımı susturmaya neden olamıyor. Onca zaman, konuşuyordum, duyuyordum, hissediyordum da kimseler bilmiyordu. Yazmaya karar verdim ben de; biz gecekonduluların sesini duyururum ümidiyle. Günlük yazma tutkum, aklımıza, kısaca tüm yaşamımıza yansıyan yasakların nedenlerini sorma istemimle başladı. Cesaretimi korkularımdan aldım. Oysa, gereksiz korkularımdan hep nefret ettim. Hala devam eden korkularımsa, yaşantım gibi, tamamlanmamış inançlarım yüzünden.
Sayfa 5
Eksikliklerimde her şeyin, herkesin payı
var. En çok da bizim gecekonduluların. Buradakilerin öğrettikleri öfke, intikam, nefret. Ben de uyuyorum onlara ister istemez. Haklılık ve haksızlıklar, zorbalığa dayandırılmak istenince başlıyor kavgalar burada. Kimse kimseyi hak ettiğine layık görmüyor.
Sayfa 6
Okullarımızdan çok, camilerimiz ve kahvehanelerimiz vardır birkaç metre arayla. Mahallemizin çoğunluğu, çocuklardır. Genelde fabrika ve benzeri iş yerlerinde çalışılır, alınan aylık ücretler karın dahi doyurmazken, her yıl doğuran kadınların sayısı oldukça fazladır. Doğumlardan birkaç yıl sonra, dengesiz beslenme nedeniyle, uçuk benizli, şiş karınlı, çelimsiz, eğri bacaklı çocuklar sahipsizce salınıp dururlar sokaklarda. Oyuncaksızlık, meyvesizlik bazen de ekmeksizliğin verdiği yokluk duygusuyla
ne bulurlarsa toplarlar yerden. İlk öğrendikleri , yokluktur. Ardından dayak ve korku.
Sayfa 6
Kimi çocukların okumaya hevesli olmaları, eğitim görmelerine yetmez. Küçük yaşta atölyelerle tanışırlar. Aile bütçesi uygun olanlar çalıştırmadıkları çocuklarını genellikle Kur'an kurslarına gönderirler. "Allah ve ahiret korkusu"nun öğrenilmesi gerekir çünkü.
Sayfa 6
Yarı örtük giyimli kadınları, üç beş tavuğu, açık lağım çukurları ve su kuyularıyla, biraz köydür. Açık giyinmeye meyilleri, sayılı afilli otoları, üniversiteli, liseli birkaç genciyle de, biraz şehirdir. Aslında, ne köydür, ne şehir. İkiliğin arasında sıkışmış, kurtulmaya çalışan, yerleşenlerinin bile kendini tanımlayamadığı yerlerden sadece biridir bizim Kazım Karabekir ...
Sayfa 7
Yıllardır basılmasını istediğim bu kitaplar beni şimdi utandırıyor. Bugün baskıdan çıkan "Beni Tanıdınız mı?" adlı, benim
yazdığım şiir kitapları bunlar. Bunca kitabı ne yapayım ben? Al bir cahillik daha. Marifet saydım, başarı bildim. Benden ve yayınevi sahibi İrfan Bey'den başka kim okuyup da onayladı? Kim karar verdi şiirlerimin kitaba dönüştürülmesine? Bütün bunlar, şimdi şarlatanlık gibi geliyor bana. Bu peşin hükümlülüğüm yüzünden, kim bilir daha nerelerde utanacağım? Ölü fiyatına sattığım dikiş makinam ve siyah beyaz televizyonum da kurban gitti kitaplara.
Sayfa 7