Necdet Evliyagil İletileri
Necdet Evliyagil iletilerini, Necdet Evliyagil okur görüşlerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Uzaklarda olmak isterim.
Kendime darıldığım zaman..."
//
Necdet Evliyagil
Masmavi
Pırıl pırıl
Deniz ve gökyüzü kimin?
Senin mi, benim mi?
Yalnız ve yalnız
Beyaz ve gri martıların... 📜🪶✨🩵
Necdet Evliyagil
Renkler,
Meltem rüzgârlariyle
Bahçemize dökülse
Ve hiç geri dönmese.
Necdet Evliyagil
Tüm İnsanlara
Yarın,
Ya da öbürgün,
Yine bir araya
Gelmeyecek miyiz?
Bugün,
Niçin uzaklaşmayı
Yeğlemekteyiz?
Gelenler
Rüzgârın getirdiği
Bir bulut parçası,
Birkaç damla yağmur..
Günlerin getirdiği
Sonu gelmeyen düşünceler,
Yarınlarla dolup-taşan ümitler..
Yılların getirdiği
Ağır ağır solan renkler,
Saçlarda biriken beyaz teller..
Sevgilinin getirdiği
En güzeli ömrün,
Eğer dönüşü olmazsa bir gün.
Necdet Evliyagil
Koştum, her yerde kapılar kapalı,
girdiğim bahçede meyveler haram.
bilmem sualimi kime sormalı,
beklesem beklesem bir çığlık olsam...
Necdet Evliyagil
Suskunluğunu
Niçin
Gözyaşlarına
Dönüştürüyordun ?
Oysa konuşmaktan mı
Korkuyordun ?
Sevilerini - isteklerini
Anlatmaktan mı ürküyordun?
Güldüğün an
Zaman-zaman
Kıvançlı mı oluyordun?
Yoksa gizlemeyi yeğlediğin
Gözyaşlarının donukluğunda,
Ve doruğunda
Suskunluğunu mu arıyordun ?
Mutluluğa yaklaşan kapıları
Biliyor - tutabiliyor ;
Ve önünden geçebiliyor muydun ?
Tüm kapıları zorlasan da...
Necdet Evliyagil
Londra,(Aralık 1983)
Mavisini, yeşilini bırakıp gideceğiz,
En sevdiklerimizle de çözüleceğiz.
Toprağın altında sessizce uzanırken,
Acaba kimleri ve neleri özleyeceğiz? ..
Kuşkusuz, bir derin uykuyla bütünleşeceğiz,
Sabahları kalkmayı hiç düşünmeyeceğiz,
Üzerimizden geçen bulutlar dağılırken,
Geceleri ve gündüzleri farketmeyeceğiz…
Değer miydi boyunca gürültüyü çektiğimiz?
Yaşantıyı kendimize zehrettiğimiz;
Yarın ne olacağımızı bile bilemezken,
Bir gün önce niçin doyasıya gülmediğimiz? ..
Bu görkemli güzelim dünyayı bizim mi sandık?
Düşlüyorduk ki tüm meyvelerini tadacaktık.
Kır çiçeklerindeki minik renklere de doyamadık,
Boğaziçi’nde kıyıya çarpan bir dalga bile olamadık.
(Londra, Aralık 1983) Necdet Evliyagil
Ses Vermeyen UzaklaraNecdet Evliyagil
Geçmeyen yalnızlığın acısını,
Bitmeyen bir ruhun derinlikleri
Beslemişti..
Hiç sönmeyen
Ümitlerin, teselliyle
Dolu vaktini;
Bu ömür götürmüştü,
Bilinmeyen yerlere
Ses vermeyen uzaklara..
Sıkıntıyla dolu geceler
Sabahları bekledi;
Bir yığın
Hayal kırpıntısının
Gülümsediği pencerede.
Kuşlar cıvıldıyor, kuşlar.
Yağmurun coşkulu sesinde
Yürekler temizleniyor.
Toprağın bereketinde
İnsanlar seviniyor.
Ilık sabah rüzgârları
Yeni bir huzur getiriyor;
İnsanlar birbirine gülüyor...
Necdet Evliyagil
Fırtınalı hayatı severim.
Sisli düşünceler içinde
Yapayalnız kaldığım zaman.
Yalnızlığı severim.
Hatıraların denizine
Pervasız daldığım zaman..
Uzaklarda olmak isterim.
Kendime darıldığım zaman..
Necdet Evliyagil
Yolu yarı etmişsen korkma,
Yaş elliyi aşmışsa aldırma,
Artık yaşasan da olur yaşamasanda;
Çünkü alışmışsındır varlığa da yokluğa da...
Bir düş fırtınası götürür seni
Uzak ülkelerin bahçelerine,
Orada ararsın geçmiş günlerini
Dünya sanki daha mı sevimli ki?
Eğer aşkları, çocukları, bulutları
Rüzgârları ve mavisi de olmasa,
Böylesine donuk, aldatıcı kahrı
Çekmeye değer mi ki?
Necdet Evliyagil
Sabah Rüzgârları
Baharları
günün ilk saatlerinde getiren;
kederleri
biran olsun uzaklaştırmak için,
ruhun derin vâdilerinde dolaşan;
ölü hatıraların başaklarını
sallayarak, onları
sonsuz bir rüyadan
uyandıran, ılık sabah rüzgârları..
dolaşıyorsunuz
ve bir insanın anılarını
sonsuz olarak yaşıyorsunuz.
Necdet Evliyagil