Rüzgârın getirdiği
Bir bulut parçası,
Birkaç damla yağmur..
Günlerin getirdiği
Sonu gelmeyen düşünceler,
Yarınlarla dolup-taşan ümitler..
Yılların getirdiği
Ağır ağır solan renkler,
Saçlarda biriken beyaz teller..
Sevgilinin getirdiği
En güzeli ömrün,
Eğer dönüşü olmazsa bir gün.
Necdet Evliyagil
Geçmeyen yalnızlığın acısını,
Bitmeyen bir ruhun derinlikleri
Beslemişti..
Hiç sönmeyen
Ümitlerin, teselliyle
Dolu vaktini;
Bu ömür götürmüştü,
Bilinmeyen yerlere
Ses vermeyen uzaklara..
Sıkıntıyla dolu geceler
Sabahları bekledi;
Bir yığın
Hayal kırpıntısının
Gülümsediği pencerede.
Kaldırımlar bizim olan izleri mi yitirdi?
Geçmiş yılların buruk tadı neredeydi ki?
Yağmurdan sonraki sakin bir günün bitiminde
Islak öpücüklerin mi serinliğindeydi?