Ne vardı ise bizi derin bir kedere gömen, şimdi tatlı bir özlemle bizden uzaklara gitmekte. Ölümdeyken müjdelenmişti sonsuz yaşam, sen ki ölümsün, bizi sonunda sen kavuşturdun sağlığa.
Hafifletmek için özlemin acısını,
Gece içini doldurur coşkuyla -
Ve tutulur yüreğinin nöbeti
Cennetin sadık çocuklarınca.
Üzülmeyin, çünkü yaşam
İlerlemekte sonsuz yaşama;
İçimizdeki korla daha bir engin,
Berraklaşmakta duyularımız.
Ve her acı
Günün birinde
dönüşecek şehvetin dikenine.
Az zaman kaldı,
Sonra kurtulacağım,
Ve sarhoş, uzanacağım
Aşkın kucağına.
Sonsuz yaşam
Dalgalanıyor içimde tüm gücüyle,
Yukarıdan aşağılara bakıyorum,
Oralardaki sana.