Madem bu hayata bir kere geliyoruz, o zaman bu hayatı doyasıya yaşamalıyız. Bu hayattan zevk almasını bilmeliyiz. Bakmak ile görmek arasındaki farkı anlamalıyız. Ağaca, kuşa, gökyüzüne bakmalıyız, bunlara bakarken içimizin huzurla dolduğunun farkına varmalıyız.
Sevdiklerimizi, annemizi, babamızı kırmamaya özen göstermeliyiz. İyi gün, kötü gün demeden her zaman sevdiklerimizin yanında olmalıyız. Yabancı veya tanıdık diye ayırt etmeden yardıma ihtiyacı olanlara yardım etmeliyiz. Bu dünya içerisinde yaşarken bu dünyaya hiçbir şekilde zarar vermemeliyiz. Doğayı korumalıyız, hiçbir yeri kirletmemeliyiz. Nefes alırken bile şükretmemiz gerektiğini anlamalıyız.
