Öne Çıkan Osman Nuri Küçük Gönderileri
Öne Çıkan Osman Nuri Küçük kitaplarını, öne çıkan Osman Nuri Küçük sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Osman Nuri Küçük yazarlarını, öne çıkan Osman Nuri Küçük yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Insanın, başkalarını ötekileştiren bir anlayışla kınayıp eleştirmesi, o kişinin bilinçaltında o şeyi yapmama hususunda bir yönüyle kendinden emin olduğunu, dışarıya gösterme gayretini barındırmaktadır. Hâlbuki imtihân sürecinde olan hiç kimse, kendinden emin olmamalıdır. Ayrıca emin olduğu yerden gelen beklenmedik hamlelerin, kendisi için daha yıkıcı olacağını sâlik bilmelidir. Bir hata veya kötülük yapanların, o kötülüğü işlemelerinde karşı karşıya kaldıkları hatalarını doğuran arka plan bilinmediğinden; sâlikin, sadece gördüğü ve bildiği yüzeysel boyutuyla olayı eleştirmesi dogru değildir.
Aynı şartlarla kendisinin yüzleşmesi durumunda, nasıl bir tepki göstereceğini kendisinin de bilmemesi yanında, yaptığı bu eleştirinin kendi hayatına yönelik pratik bir faydası da bulunmamaktadır. Çünkü kendindeki tepkiyi doğuracak etki, henüz vuku bulmamıştır. O kişi, kendinde de var olan ancak henüz ortaya çıkmasını gerektirecek zemini bulamadığı için, meydana çıkmamış şeyden habersiz başkasını kınamaktadır.
Sayfa 130Kitabı okudu
Eşyâ göründüğü gibi değildir. Çünkü öyle olsaydı, bir imtihân ve bunun sonucundaki bir ayrışmadan söz edilemezdi.
Sayfa 269Kitabı okudu
Sen bu cisimden ibaret değilsin, gözden, görüşten ibaretsin. Canı görsen, cisimden vazgeçersin.
Sayfa 51 - İnsan yayınlarıKitabı okuyor
PÎR-İ MUHABBET HZ. MEVLÂNÂ'YA İTHAF.
Esrar Dede'nin, Şeyh Galib'in... aziz hatırası önünde eğiliyorum. Şuarâ-yı Mevleviye'nin affına sığınarak karaladığım birkaç beyit ile başlamak isterim.
Ey bahr-ı bîpâyanın meltemini hissettiren Yüce Sultan! Kelimelerimizdeki bentleri kıran mana eri,
Teşbihleri kafiye incisiyle dizen söz cengâveri,
Sayfa 13 - NEFES YAYINLARI ☪ 1. BaskI: Nisan 2016Kitabı okudu
"Ey yolcu! Kalbe yürü, orada seyret, orada gez dolaş."
Sayfa 225 - MesnevidenKitabı okudu
Allah nerede?
Mevlâna, birinin "Yer, gök, arş ve kürsî olmadan önee Allah nerdeydi?" diye sorması üzerine de şöyle karşılık verir: "Bu soru ta baştan bozuk. Çünkü Allah, zamanla ve mekanla kayıtlı olmayan varlığa derler. Sense bunlardan önce nerdeydi diye soruyorsun. Hallerin ve düşün celerin bile yerleri yokken, düşünceleri yaratanın yerinin olduğu nasıl dü şünülebilir? Düşünceyi yaratan elbette düşünceden daha latiftir. Meselâ; bir ev yapan mimar, elbette evden daha latiftir. Çünkü o mimar, bunun gibi veya bundan başka yüzlerce ve binlerce birbirine benzemeyen evler ve plan lar yapabilir. İşte bunun için o binadan daha değerli ve latiftir. Ancak o letafet, duygu âlemine giren bir ev kurmadıkça, bir iş yapmadıkça görün mez. Bu yüzden bir ev kurmalı, bir iş yapmalı ki letafet yüzünü göstersin. Bu nefesin, kışın görünür, yazın görünmez. Bu, yazın nefesinin yok olduğu anlamına gelmez. Bunun gibi senin sıfatların, senin anlamların da latiftir, bir iş olmadıkça göze görünmez. Meselâ; şefkatin vardır ama göze görün mez. Bir suçluyu bağışlarsın, şefkatin gün yüzüne çıkar, görünür. Aynı şekilde öflcen ve kahrın da vardır, gözle görülmez. Ancak bir suçluyu vur dun kırdın mı, kahrın göze görünür. Bu misallerin sonu yoktur. Yüce Allah da pek latiftir, bu yüzden göze görünmez. Kudreti, sanatı gözle görülsün diye göğü, yeri yarattı. Bu yüzden de "Göğe bakmaz mısınız nasıl da kur duk onu" 146 buyurur." 147
İnsanın değerini belirleyen, onun düşüncesinin ne olduğudur. Bu konuda Mevlânâ şöyle der:
"Ey birader! Sen ancak o endişesin, o ruhtan ibaretsin. Geri kalan şeyin kemik ve deriden başka bir şey değildir.
Eğer senin endişen gül ise, gülşensin; eğer dikense, ancak bir külhânın odunusun, cehennem yakıtından başka bir şey değilsin..."
Sayfa 551Kitabı okudu
Bir şeye atfettiğimiz güzellik veya çirkinlik aslında bizim kendi bakış açımızın ondaki yansımasıdır. Bu bakış açısının merkezi ise, Mevlana'nın anlayışında gönüldür.
Gönül, Mevlana'ya göre güzelliğin ilk ve asıl kaynağı olması itibariyle cevherdir.
Hiçbir şey olmayan bir şey, hiçbir şey olmayan bir şeye âşık olmuş; hiç var olmamış , hiç var olmamışın yolunu kesmiştir.
Sayfa 59 - İnsan yayınlarıKitabı okuyor
"İbadetlerin meyve vermesi için zevk (yani ibadetlerin gönülde uyandırdığı lezzet) lazımdır. Tohumun ağaç olması için, içinin olması gerek!
İçsiz tohum, hiç fidan olur mu? Cansız şekil, hayalden başka bir şey değildir."
İnsanın tohumu da gönlüdür.
Sayfa 165