Hakkında
Peter Najarian, Adanalı bir anne ve Diyarbakırlı bir babanın çocuğu olarak 1940'ta New York'ta doğdu. Üniversitede İngiliz Dili ve Edebiyatı okudu; yaratıcı yazarlık yüksek lisansı yaptı. Çeşitli üniversitelerde edebiyat dersleri verdi. Öykü, şiir ve denemeleri dergi ve antolojilerde yayımlandı. 1971'de yayımlanan Son Ermeni'den sonra, 1978'de ikinci romanı Wash me on Home, Mama (Beni Evde Yıka Anne), 1986'da üçüncü romanı Daughters of Memory (Belleğin Kızları); 1999'da ise anı ve denemelerinden oluşan, son kitabı The Great American Loneliness (Büyük Amerikan Yalnızlığı) yayımlandı. Yazar halen, günlerini edebiyat ve resimle uğraşarak geçirdiği Kaliforniya'da yaşıyor. Ünlü yazar William Saroyan'ın "aklımdan çıkmıyor" sözleriyle övdüğü, akademisyen Lorne Shirinian'ın "Kuzey Amerika Ermeni edebiyatının en önemli metinlerinden biri" olarak kabul ettiği, eleştirmen Paul Fussel'in "Najarian'ın bir sonraki kitabını heyecanla bekliyorum. Bir sonrakini de; sonrakini de…" sözleriyle coşkuyla selamladığı Son Ermeni yetkin bir kalemin yazarlık serüveninin ilk durağı olma özelliği taşıyor. Najarian kitabın Türkçe baskısı için kaleme aldığı dokunaklı önsözde ise "Şimdiye dek hiç olmadığımız kadar yakınlaştığımız bir yüzyıla girdik ve ben küçük kitabımın bu sürecin bir parçası olmasından ötürü çok mutluyum," diye yazdı ve geçmişin acılarından ders çıkararak, bütünüyle farklı bir geleceği hep birlikte inşa etmenin hâlâ mümkün olduğunun altını çizdi.
Unvan:
Yazar
Doğum:
New York, ABD, 1940
Okurlar
20 okur okudu.
23 okur okuyacak.
1 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
(..)
ama bu hayatta her şeye sahip olamazsın. Herkes hem her şeye hem de mutluluğa sahip olmak istiyor. Mutluluk nedir biliyor musun? Şu ekmek parçası ve kendi kendine tuvalete gidebilmektir.”
Bir insan ölünce gülümsemesi nereye gider ..?
Sayfa 50
“Ama bu hayatta her şeye sahip olamazsın. Herkes hem her şeye hem de mutluluğa sahip olmak istiyor, Mutluluk nedir biliyor musun? Şu ekmek parçası ve kendi kendine tuvalete gidebilmektir.”
Sayfa 41
Gece gökyüzündeki on binlerce yıldız kendi toprağı üzerinde gördükleriyle aynı. Her yıldız bir hayat demek, aralarındaki boşluksa onun cehennemi..
Sayfa 127
Acıya öyle hassastı ki, kendini hissizleştirmek ister gibi soğuklaşmıştı, ama bir zamanlar kardeşim dediği kişi, onun maskesinin altındakini göremeyecek kadar kördü.
Sayfa 164
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
