Pierre Ancet Sözleri ve Alıntıları
Pierre Ancet sözleri ve alıntılarını, Pierre Ancet kitap alıntılarını, Pierre Ancet en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Engellinin sakatlığını gördüğümüzde üstümüze çöken sıkıntıda bu yakınlığı görmeyi reddedişin bir izini mi görmek gerek?
Bedenin ifade boyutuna bakıldığında, yüzün ayrı bir bütün gibi işlediği görülür. Yüz bir bedendeki, kendi anlam ağıyla başka bir beden gibidir, bedenin geri kalanından ayrı tutulabilir. Her yüz, istençdışı da olsa bir ifade yansıtır. Kendisine rağmen, irsi yollardan bir ifade edinemeyecek kadar ucube bir yüz yoktur.
En kötü ucube, bize benzeyendir.
Anakronik olarak bir ucubenin derealizasyonu (yalnızca dış görünüşüne duyulan ilgi, insan olup olmadığı sorusunun kesin reddi) gibi görünen şey, bölünmeleri bizimkilerle örtüşmeyen bir dünyanın "gerçekçi" bakış açısıdır.
Böyle bir rahatsızlığın nedeni nedir? Aslında ortada bir adaletsizlik, bir suçlu yok. Ne var ki, söz konusu olan duygu, agresyondur. Aykırı bir şekil görüntüsü, fiziki saldırı benzeri bir şiddetin taşıyıcısıymış gibi, ötekinin tüm masumiyetine rağmen agresyonu gündeme getirir.
Ucube bedenden bir gölge yayılır, çünkü beni kendi kendime, engellinin aniden gerçeğe dönüştürdüğü fantezinin psişik
mekânına gönderir.21 Bedenin çok sayıdaki imgesinin ötesinde
-bunlar aynı zamanda bireysel duyguları, travma yaratan deneyim leri22 ifade etme yoludur- kimi algılar bu yaşantıları anıştırır ve kendilik imgesinin mahrem alanına ait olan şeyleri ortaya
çıkartırlar. Bu bakımdan ucube ve fiziksel sakatlık görüntüsünden, kendi kaygılarımızı uzaklaştırmak için kaçmaya yelteniriz.
Söz konusu olan, başkasını, değersizleşmiş bir insanlık yansıması olarak reddetme isteğinin ötesinde, onda gördüğüm kendi
değersizleşmiş imgemi, ucubeliğin bana tuttuğu deforme eden
aynada yüzleştiğim bu şekilsiz ikizi de reddetmektir.
Sayfa 42Kitabı okudu
Ucubeyi görmeyi tekrar tekrar reddedişte kendi beden deneyiminin istikrarsızlığına karşı umutsuzca kendini koruma girişimi okunur. Ucubeliğin yarattığı travmayı yaşayan özne, derisine yapışmış, tahammül edilemez bir şeyden kendini kurtarmak istermiş gibidir. Bariz morfolojik farklılıklara rağmen, mesafe koymak için başvurulan derealizasyona rağmen başkasının bedenine yapışmak kaçınılmazmış gibi. İnsanın bu büyüleyici temaşadan kaçabilmesi ancak kendinden kopuşla mümkündür.
Gilles Deleuze'ün Francis Bacon resimleri hakkında dikkat çektiği noktayı tekrar etmek gerekirse, bu tür fotoğraflarda önemli olan duyumsama arayışı değil, sansasyonel olanın arayışıdır. Duyumsamayı aramak nesneyi, formu, renkleri aracılığıyla yeniden yaratmak için mekânı işleyerek, figürasyondan figürü bozmak yoluyla kaçmaya çalışarak temsilden, algılandığı şekliyle nesneden ayrılmak, uzaklaşmak demektir. Sansasyonel olanı aramak imge ve heyecan yoluyla şoke etmeyi hedeflemek demektir, ama görünüş biçimiyle değil, bizatihi görünen yani gönderge ölçüsünde. Bacon resimleri, gerçekten şekilsiz olan bedenin cezbetme potansiyelini kullanmak amacıyla değil de, temsilden çıkma amacıyla bedensel varyasyon aracılığıyla duyumsamanın peşindedir.
Georges Canguilhem için "yaşamın karşıtı olan değer ölüm değil ucubeliktir." Ucubelik, hayatın "dışarıdan zaruri sınırlaması" olan ölümün aksine, hayatı içeriden tehdit eder. "Ucubelik, [...] canlının, yaşayamayan tarafından reddidir."
Herbirimizin içinde saklanan canlı canlı derisi yüzülmüş (yaratık), görülen ölüden daha endişe vericidir. Herkes, ucubemsi bir başarısızlığa hizmet edebilecek bir malzemeden yapılmıştır. Kabul edelim yahut etmeyelim, herkes bu belirsizliğin izini bütün hayatı boyunca iyi bilmediği içorganlarında, kendini kateden ve fiziki bütünlüğünün temelini kerte kerte oyan bu kaynaşmada taşır.