En Eski Primo Levi Gönderileri
En Eski Primo Levi kitaplarını, en eski Primo Levi sözleri ve alıntılarını, en eski Primo Levi yazarlarını, en eski Primo Levi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Etrafımızdaki her şey çözülmeyi bekleyen birer gizemken varlık ve bilgi üzerine dersler dinlemek sinir bozucu ve mide bulandırıcıydı. Dünyadaki bütün filozoflar ya da ordular bir araya gelse bile şu küçük sineği üretebilirler miydi acaba?
Sayfa 29Kitabı okudu
İnsan, güttüğü niyeti en uygun çareye başvurarak izlemek zorundaydı. Bunda bir yanıldın mı, pişmanlık geliyordu ardından, bedelini pahalıya ödüyordun.
Kapılarının önünde kalabalıktık biz; içimize yeniden vatansız ulusun eski acısı çöktü; her yüzyılda bir yenilenen göçün umutsuz acısı sardı içimizi.
On dakikadan kısa bir süre içinde, biz, işe yarar erkekler bir grup haline getirildik. Ötekiler, kadınlar, çocuklar ve yaşlılar ne oldu, başlarına ne geldi, onu ne o sırada öğrenebildik ne de daha sonra: Gece yuttu onları.
Ama bugün biliyoruz ki, bütün o aceleye getirilen ayrım ve seçimler sırasında, Reich için yararlı olup olmadığımıza, çalışabilip çalışamayacağımıza bakılıyordu; yine biliyoruz ki, o sıradaki Monowitz-Buna ve Birkenau kamplarına bizim trenden yalnızca doksan altı erkek ile yirmi dokuz kadın ayrılmış, sayılan beş yüzü aşan geri kalanlardansa iki gün sonra tek bir insan bile hayatta kalmamıştır.
Bizim biricik geçer akçemiz, elimizdeki ekmek...
Auschwitz Kampı
Derken içlerinden biri kolumdan yakalayıp numarama bakıyor, daha bir yüksek sesle gülmeye başlıyorlar. Yüz yetmiş dört binlerin İtalyan Yahudisi olduğunu bilmeyen yok; herkesçe tanınan bu İtalyan Yahudileri iki ay önce gelmişlerdir kampa; hepsi de avukat, doktordurlar, sayıları yüzü aşarken şimdi kırk kişiye kadar inmişlerdir; ağır işte çalışmayı becerememekte, ekmeklerini çaldırmakta, sabahtan akşama dek tokat yiyip durmaktadırlar.
Aslında bu çan, her sabah gün ağarırken çalar: Bizi uykudan uyandırmak için.
Ama gün ortası çaldı mı, barakalarımızda kapalı kalacağız demektir bu. Kimse kaçamasın, ayrılanlar gaz odalarına giderken kimse görmesin, diye barakalarda kalınız.
Sevinçten, korkudan, evet, hatta acıdan nasıl yorgun düşülüyorsa beklemekten de yorgun düşüyor insan.
Geçen yıl bu zamanlar özgür bir insandım.Yasadışı sayılıyordum ama yine de özgürdüm;bir adım,bir ailem vardı,tutkulu,hareketli bir ruhum,sağlam,sağlıklı bir bedenim vardı.
Sürüyle şey düşünüyordum. işimi,savaşın sonunu,iyi ile kötüyü... dağları düşünüyordum,şarkı söylemeyi,aşkı,müziği,şiiri... içimde öldürmek,ölmek,yabancı edebi kavramlar gibiydi.Günlerim kederli,neşeli de geçse değerliydi benim için... O günlerden elimde kalan,bugün ancak açlık ve soğukla baş etmeye yetiyor;kendimi öldürebilecek kadar canlı değilim...
can yayınlarıKitabı okudu
