Nasir, publisist, 1993-cü ildən Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü.
1948-ci il dekabrın 18- də Quba rayonunun Zizik kəndində anadan olmuşdur. Ordudan tərxis olunan ildən Azərbaycan Dövlət Universitetinin jurnalistika fakültəsində təhsilini davam etdirmişdir. (1970-1975). Təyinatla Kəlbəcər rayonunda “Yenilk” qəzetinə göndərilmişdir. Burada kənd təsərrüfatı şöbəsinin müdiri işləmişdir (1975-1979). Sonra “Qızıl Qusar” qəzeti redaksiyasında korrektor, müxbir (1979), Quba rayonunda radio verilişləri redaksiyasında redaktor vəızifəsində çalışmışdır (1981-1995).
Yetmişinci illəri axırlarından dövri mətbuatda publisist yazıları müntəzəm çap olunmuşdur. 1984-cü ildə “Yeni səslər” almanaxında iki hekayəsi çap olunub. Bundan əlavə “Bir gecənin bəyazlığı”, “Torpaqdan güc alanda”, “Yadigar qaranquşlar”, “Tərsinə addımlayan kölgələr” adlı kitabların müəllifidir.
1995-ci il sentyabrın 9-da Qubada intihar etmiş, Zizik kəndində dəfn olunmuşdur.
Küskünlər, qəlblərinin qaranlığında özlərinə işıq axtaran “kamillik” fədailəri ümidsiz gələcəyin fəlsəfəsi ilə nəfəs alıb yaşamağı böyük ruhi təmizlənmə hesab edirlər.
Tərsinə Addımlayan Kölgələr - Elə kitabı satın alıb, oxumağıma kitabın adının çox maraqlı olması, həmçinin, Başla* nəşriyyatının çox maraqlı bir dizaynla kitabı yenidən nəşr etmiş olması və kitabın üz qabığının da sadə və estetik olması təsir etdi.
Qaraqan - “A” romanını saymazsaq, bu kitab bir azərbaycanlı yazıçıya aid oxuduğum ilk kitab idi.
Barmağını səhifələrin arasına keçirib düşünürsən. Oxuduqca oxuduğun obraz olursan. Empatiya qurursan, hiss edirsən və getdikcə o olmağa başlayırsan. Hətta "tərsinə addımlayan kölgələr"ə belə çevrilirsən.
Əslində kitaba önyargıyla başlamamışdım, amma bu qədər də təəccüblənəcəyimi də düşünmürdüm. Əsərdə hər bir obrazın xarakteri, iç dünyası çox məharətlə işlənmişdi.
Haqqında oxuyan zaman düşünmüşdüm ki, görəsən yazıçı nə yazıb ki, daha sonra intihar həddinə çatıb?
Əsər Gizir adlı Gündəyməz sakinin başına gələn əhvalatlarla əlaqəlidir. Həbsdən sonra öz yurd-yuvasına qayıtmağıyla artıq anlayır ki, heç nə onun qoyub getdiyi kimi deyil. Məhbus həyatı yaşadıqdan sonra yenidən cəmiyyətə qayıtmaqdan ötrü ona tapşırılan işə başlayır. Elə hər şey də bundan sonra başlayır. Kəndin üstünə qara bulud kimi çökmüş Huşəng Qutlu ilə sözləri üst-üstə düşmür. Lakin Gizirin onun haqqında bildiyi sirrlər məsələni qəlizləşdirir və buna görə də Huşəngin ona qarşı olan davranışları da artıq tamam başqa yönə çevrilir. Huşəng Qutlu, Pəncəliyev kimi yüksək vəzifəlilər öz imkanlarından düzgün şəkildə istifadə etmirlər.
Əsərdə məni ən çox təsirləndirən hadisə Hüseyn və onun arvadının ölüm anı idi. Hüseyn Gizirin məhbus dostlarından biri idi. O həbsdə ona deyilən xəbərlərə inanmasa da, azadlığa çıxandan sonra bunların yalan olmadığını görür və mənə elə gəlir ki , ən amansız yolu seçir.
Ümumiyyətlə əsərdəki kişilər ya həddindən artıq qeyrətli idi ya da tamamilə əksi)) Bir də fikirləşəndə ki, burada verilən neqativ hallar az da olsa həqiqəti əks etdirir…