En Eski Sam Shepard Sözleri ve Alıntıları
En Eski Sam Shepard sözleri ve alıntılarını, en eski Sam Shepard kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Her zaman senden daha aç biri bulunur.
Herkes mucize mi bekliyor?
Her dakika didindikleri halde hiçbir yere varamayan insanlar düşünemezler ki. Vakitleri olmaz bi kere.
Fazla rahata alışmanın en kötü yanı ne, biliyor musun? Kökenlerini unutuyor insan. Bağlantıyı koparıyor. Bir yerlere varıyorum sanıyorsun, ama hep kaybediyorsun. Her an biraz daha geride kalıyorsun. Üstüne ölü toprağı serpilmiş gibi.
Dünyanın kaç bucak olduğundan haberin yok. Bitakım şeyleri öğrenmek gerek, Wes. Yoksa adamın canına okurlar. İnsanlar gözünün içine baktıklarında, kanmayacaksın. Arkalarında ne var, ona bakacaksın. Neyin önünde duruyorlar, neyi saklıyorlar, onu göreceksin. Herkes kendini gizliyor, Wes, herkes. Hiç kimse göründüğü gibi değil.
EMMA — Nerde, neler dönüyor?
WESLEY — Burada. Evi ideal bir çift satın
alacak sanıyorsun. Bay ve Bayan Amerika! Ama
kazın ayağı öyle değil. Taylor alacak.
EMMA — O adam avukat.
WESLEY — Emlakçılarla birlikte çalışıyor.
Bakir topraklara göz diken spekülatörlerle.
EMMA— N'olacak?
WESLEY — Olacağı şu: yalnızca evimizi
elden çıkarmıyoruz, ülkemizi de yitiriyoruz.
EMMA — Sanki bi istila varmış gibi
konuşuyorsun.
WESLEY — Var da ondan. Zombilerin
istilası. Taylor, baş zombi. Öteki zombilerin
öncüsü. Öteki zombilerin de yolda olduklarının
habercisi yalnızca. Yakında hepsi bu kapıdan
girip gelecek.
EMMA — Önce sen kapıyı bitirip yerine tak
da...
Sayfa 64 - RKKitabı okudu
WESLEY — Avaz kıyamet birbirinize bağırıyordunuz.
ELLA— Doğru.
WESLEY — Öyleyse, kim olduğunu pekâlâ biliyordun.
Çakalların sesini duyuyordum. Kulağıma, caddede vınlayan davar kamyonlarının gürültüsü geliyordu. Yatağımda, odamda, bu evde, bu kasabada, bu eyalette, bu ülkede var olduğumu hissediyordum. Sanki kanımın, iliğimin bir parçasıymışcasına yakın hissediyordum ülkeyi. Dışardaki insanların varlığını da hissediyordum gecenin içinde, karanlıkta. Uyuyan insanları bile duyabiliyordum, hatta uyuyan hayvanları. Köpekler. Tavus kuşları. Boğalar. Nemli toprağın üstüne çökmüş, güneşin doğmasını bekleyen traktörler hatta. Yattığım yerde gözlerimi tavana dikmiştim. İncecik tellerle tavandan astığım model uçaklarımın hepsi hafif hafif sallanıyorlardı, biri üflemiş gibi. Salınıyorlardı sanki havada. Onlarla birlikte örümcek ağları da kımıldanıyordu. Uçakların kanatları toz içinde. Kanatların üstündeki çıkartmalar soyulmaya başlamış. P-39 um. Messerschimitim. Japon Zerom. Altlarına serilmişim. Sanki ben okyanustaymışım, onlar da keşif uçuşuna çıkmış, üstümden uçuyorlar. Beni gözlüyorlar, salınıyorlar. Düşmanın resimlerini çekiyorlar yukardan. Düşman da ben.
Çevremdeki boşluğu içimde duyuyordum, kocaman, kapkara bir dünya gibi. Hayvanmışım gibi dinledim çevreyi. Korku içinde. Ses korkusu. Gerilmiştim. Sanki her an bir şey istila edecek beni. Bir yabancı. Tarifi imkânsız bir şey.
Işık meyve ağaçlarını bir bir aydınlatıyor, sonra yeniden karanlığa gömüyor.
Gidip bir sürü yalan dolanla kulağını doldurmana katiyen izin verecek değilim. Her bir şeyin doğrusunu anlatacağım sana.
Bütün hayatın değişiyor. Ömür boyu cahil yaşamak istemezsin herhalde.
Paketin üstünde "sıhhi" yazar ama, gerçekten sağlık koşullarına uygun olup olmadığına bin şahit ister.
EMMA'nın SESİ — (Dışardan) BU EVDE AÇLIKTAN ÖLEN YOK! ŞİMDİ BİLE TIKINIYORSUN!
ELLA — N'apalım yani?
EMMA'nın SESİ — (Dışardan) YANİ, KİMSENİN AÇLIKTAN ÖLDÜĞÜ YOK! AÇLAR SINIFINA DAHİL DEĞİLİZ BİZ!
ELLA — Bilir bilmez konuşmasana! Açlar sınıfı diye bir sınıf yok!
EMMA'nın SESİ — (Dışardan) TABİİ VAR! AÇLIKTAN KIVRANAN İNSANLARIN OLUŞTURDUĞU BİR SINIF VAR AMA BİZ ONLARDAN DEĞİLİZ!
ELLA — KARNIMIZ AÇ YA! YETMEZ Mİ?