çünkü Kudüs’tür düşüneyim
çalışkan bir arı gibi çiçeklerin önünde
çünkü çocuk çığlıklarıdır
açlığıdır insanın
çocuklara denizleri özleten güneşte eyvah
martı değiller ki korkmasınlar uca gelmekten
insanın çatısı yok
çamur atma toprağa ölmedin
kime sorarım yüzümü
konuşan bir bıçak
uzanır sırtımda
akan korku vurulmaz
bekleyen atlar nerede
bir kaygı var acemi toprakta
renk arama
eğirdiğin son yumak
bir çocuk topacında
bilinmez son bozkırlar nasıl ıslık çalar
sal güvercinleri o mavilikte
hâlâ vaktim yok