"Tüm insanlar -istisnasız- sevmek ister. Hiçbir bedensel, duygusal veya ruhsal hasar bu ihtiyacı ortadan kaldıramaz. İnsanlar, acı içinde de olsa, sevilmeden hayatta kalabilirler -ama yine de bir insanı zindana kapatsanız bile bir karıncayı sevmeyi dener. Hiçbir şey hissedemeyen sosyopatlar bile hissetmek isterler ve bunu yapamadıkları için delirirler. Sevgi, başka birinin mutluluğunun sizin mutluluğunuz için gerekli olması demektir. Akılcı ve bencilce düşünen biri için bu, deliliktir. Bir Efendi içinse küfürdür: Bir insan için egosunun ölümü böyle bir dehşet olurdu."
"Sevgi, egonun ölümüdür zaten."
Nasıl ki Kütlenin ve Enerjinin Korunumu Kanunu varsa, bir de Acının ve Neşenin Korunumu Kanunu var. İkisi de ne yok edilebilir ne de yoktan var edilebilir.
Ama biri diğerine dönüştürülebilir.