Çağımızın daimi sosyalleşilebilirliği içerisinde insanların yalnızlıktan, onun yalnızca suçlular için bir cezalandırma olması dışında başka bir kullanımını bilmedikleri için . . . tüyleri ürperir. Fakat her şey bir yana, çağımızda bir ruha sahip olmak suçtur dolayısıyla yalnızlığın aşığı insanların suçlular ile aynı sınıf altında değerlendirilmesi doğaldır.