Hakkında
1976 Uşak doğumlu, bir yanıyla Tireli. Psikiyatrist ve akademisyen. Yazıları çeşitli dergilerde, gazetelerde, kitaplarda yer aldı. Uzun yıllardır soL Portal'da yazıyor. Öyküleri daha önce Ve Kimse İsa'ya İnanmadı (2003, Sağlık ve Sosyal Hizmet Emekçileri Sendikası) adıyla kitaplaştırıldı. Eş, baba, çocuk, insan.
Unvan:
Türk Yazar
Doğum:
Uşak, Türkiye, 1976
Okurlar
6 okur beğendi.
12 okur okudu.
5 okur okuyacak.
Sözler ve Alıntılar
"Ama zaten geçmiş dediğin biraz da böyle değil midir? Biraz eskir, biraz çekiştirilir, sonunda da ya atılır ya da satılır. Unutmak istersen bir kadeh rakıya, hatırlamak istersen de bir fincan kahveye bakar. Hepsi bu!"
anılar birikir günler üstüne,tüm şehir ev olur
Yağmurlarını sevdim bu yeni şehrin. Bir çöl nasıl hasret kalırsa
bir damla yağmura, öyle hasretlik çektim bir bulut bile geçmedi-
ğinde. Çünkü kendime yürüdüm bu şehrin yağmurlarında.
(..)
Sincan’ın ölü bir hali vardı. Onun için hep gözlerimi kapattım tren Sincan istasyonunda durduğunda. Ama bir beste yapar gibi yazdığı cümlelerini sevdiğim yazar yaşadığı için de silemedim haritamdan.
Sakarya Caddesi’nde tattım ömrümün en dumanlı, en sefil, en keyifli sarhoşluklarını. Bir kadının sürmeli gözlerini emanet aldım aynı sokakta ve gariptir belki ama kayıp çocuklarının ardından gözyaşı döken annelerin, soğuk bir kış gününü sıcacık sardıklarına tanık oldum. Kurtuluş Parkı’nda bir meşe ağacı vardır, hesapsız dost olduğum. Kuşlar yuva kurmuştur dallarında ve geniş gövdesinde yer vardır, biraz dinginlik, biraz huzur arayan her sıkılmışa. Olgunlar Sokak’ta sakallı bilgelere rastladım ve âşık oldum aynı sokakta. Konur Sokak’ta üretken ve gayretkeş Nâzım’ı tanıdım. Dünü, bugünü ve yarını anlattı bana. Güneşin nasıl olup da hem hayatın hem de ölümün özü olabileceğini gösterdi bana ki gayet emindi, tüm insanlarla da paylaşma konusunda bildiklerini.
Sayfa 18 - "An Ne Kara"
Sonra ansızın, durup dururken bir öpücük kondurdu yanağıma. Kollarını doladı boynuma. Ve bir şarkı mırıldandı kulağıma. “Sen ve ben sevgilim, bomboş sokaklarında bir şehrin, iki kar tanesinin çarpışması gibiyiz...
Sayfa 106Kitabı okudu
“Takoz Metinler” adlı öyküden...
Koca memeli bir genelev patroniçesine benzeyen hayatın şefkat, diken, mangır dolu, zevkten zangır zangır titreyen kucağına yuvarlanmama ramak kalmıştı.
RASTLANTI dediğin, bomboş sokaklarında bir şehrin, iki bisikletin çarpışması değil mi?
Sayfa 13Kitabı okudu
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
Henüz kayıt yok