Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Uğur Nazlıcan Yorumları ve İncelemeleri
Uğur Nazlıcan yorumları ve incelemelerini, Uğur Nazlıcan kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Uğur Nazlıcan puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Yorumsuz
Ne mutlu ki, hayatı bu kadar karmaşık bulmuyor, kendimle yüzleşirken gayet anlaşılır bir aksi Seda görüyorum karşımda...
.
.
.
#yapıkrediyayınları #okudumbitti #2021okumalarım #izmirokumalarım
İzmir’de yaşayıp zeytincilik ile uğraşan Uğur Nazlıcan’ın ilk kitabı “Bir Dükkanı Beklemek”.
YKY’ daki bir alışverişim sırasında çalışanla gerçekleştirdiğim sohbet üzerine aldım kitabı. Çalışan Murathan Mungan’ın kitap hakkında “Son yıllarda okuduğum en iyi hikaye kitaplarından biri. Rüyası, hülyası, meselesi olan usta işi bir yazarlık.” şeklinde twitter’de söz ettiğini de ekleyince bir şans vermek istedim açıkçası.
Kitap boyunca sanki Hasan Ali Toptaş okuyormuşum gibi hissettim. Daha sonra okuduğum incelemelerden çoğu kişinin aynı fikre sahip olduğunu gördüm.
Öyküler boyunca kasvetli, boğucu bir hava hakim. Hiç bir şekilde netlik yok. Etrafınızdaki her şey bulanık. Aniden kişiler ya da eşyalar ve mekanlar birbirine dönüşebiliyor. Ve öyle kısa olmasına rağmen kolay okunabilir bir kitap değil. Bazı yerleri tekrar tekrar okudum. Fazlaca tekrarlar mevcut. Tekrarların da tekrarı. Sürekli bir tekrar. Hatta bir kısımda altını çizdiğim cümleleri daha önce de çizmişim gibi bir vehme kapıldım. Yazarın farklı bir dili var. Sağlam bir kurgu ile güzel işler çıkaracağına inanıyorum.
“....Kendi yolumu kendime kaybettirmekten kurtulur muyum? Şimdi saçlarıma konduğu gibi eriyen kar taneleri erimese de birikse de birikse, beni başka bir adam yapar mı? Yoksa ta derinimde, bu ara sıra kapırdanan huzursuzluk sakinleşince mi başka biri olurum ben? İnsan baştan aşağı mı, yoksa içten dışa mı değişir?”
88 syf.
8/10 puan verdi
Anlatımı kifayetsiz kalacak on dört öyküyü size nasıl anlatırım, bilmiyorum.
Her şeyin zıddıyla var olduğu söylentisini haklı çıkaracak türden bir kurgu. Edebî tekniklerin dans ettiği anlatım. Insanın aynadaki yansıması gibi kendiyle yüzleştiği, arayışlar içinde olduğu; her öyküdeki karakterlerin naifliği, kitabı okurken bile size sessiz bir saygı uyandırması, her öykünün sonunda karakterlerin sahneden geri geri öne eğilerek çekildiği, okuyucu olarak başınızı eğerek selam vererek uğurladığınız sayfalar…
İnsan kendinin limanıdır belki… Dönüp dolaşıp yine kendimizde bulduğumuz cevaplar… Mânâ arayışı desem çok mu kaçar ölçü bilmiyorum, kimlik desem hafif mi kalır bilmiyorum; ama hep bir arayış var.
Kitapta yer alan öyküleri birer gezegen gibi düşünün. Güneş yerine insan var. Sonra bütüne baktığınızda diğer güneş sistemlerini fark ediyorsunuz. Meğerse hepsi evrendeki seslermiş. Oysa insan kocaman bir evrenmiş…
Dönüp dolaşıp yine kendini buluyor insan. Yunus Emre’nin dediği gibi “bir ben vardır benden içeri”. Hah işte tam da buydu söylemek istediğim kitaba dair. Buraya kadar boşuna mı okudunuz bilmem…
Uğur Nazlıcan'ın ilk kitabı"Bir Dükkânı Beklemek". Kitap, iki bölümden oluşuyor. İlk bölümde üç öykü, ikinci bölüm olan "Bir Kahvehane Rivayeti"nde 11 kısa öykü bulunuyor. Öykülerde sizi çok ilginç bir anlatım bekliyor. Öyle ki bazen öykünün öznesi kimdi, diye düşünmek zorunda kalıyorsunuz. Hayalle gerçek iç içe geçmiş, hangisi hayal hangisi gerçek sorgulaması yapıyorsunuz. Öykülerin merkezinde dükkânlar var. Büyük bir çoğunluk olarak mekân kahvehaneler. Belki bu ortak mekândan hareketle hikâyeler arası geçişleri yakalayabiliyorsunuz. Bazen masalsı bazen sorgulayıcı ama sanki hep kendiyle hesaplaşması olan kişilerin öyküleri bunlar. Çıraklıktan ustalığa insanın kendi içsel yolculuğu, çok çok farklı bir üslupla anlatılmış.
Kısacık öyküler ama asla bir çırpıda bitmiyor. Kasvetli, ağır bir havası var. Sanki bir çıkmazın içindeymişim gibi hissettim bir de sürekli yağmurlu bulutlu birgün gibi. Bu hissiyatı verebilmesi bile sağlam bir edebiyat olduğunu göstermiyor mu? Tarzı seversiniz sevmezsiniz o ayrı ama kötü bir kitap asla değil.
Çırak, kalfa, usta metaforu çok iyiydi. Durup düşündüm çoğu öyküde. Ben ve benden ayrı ben.
Aynada geçmişi görmek
Kitapçıda, rafları gezinirken, kitabın isminden ve kapağından dolayı; aynı zamanda; “Bu aralar klasik ve popüler eserleri çok okuyorum, biraz rafların arkasında kalan kitapları okuyayım.” düşüncesiyle, isteğiyle bu kitabı, satın aldım.
İyi ki aldım.
Hikayelerden oluşan bu kitapta, yazar, gerçeklik içinde gerçeküstücülük hikayeler yazmıştır.
Tüm hikayelerin içinde; câmekan, ayna, gölge kelimeleri hemen hemen geçmekte. Bu yazarın bilinçli bir şekilde yaptığı bir durum. Bir nevi, imzası olmuştur bu kelimeler yazarın.
Farklı hikayelerde yer alan ana karakterlerin hepsi, câmekana, aynaya, gölgeye bakarak geçmişini görür. Küçüklüğünü, çocukluğunu, gençliğini… Ve bu geçmişe bakış, ana karakterde duygusallık bırakmakta.
İlginç, farklı konulara sahip bir kitap
Edebi dil, zengin..
Tavsiyemdir, sağlıcakla.