En Eski Ümran Ersin Gönderileri
En Eski Ümran Ersin kitaplarını, en eski Ümran Ersin sözleri ve alıntılarını, en eski Ümran Ersin yazarlarını, en eski Ümran Ersin yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"acılarla çarpıştıkça ona alışmayı öğreniyoruz" dedi göl.
Boyalı kuş
Tırnaklarının içlerindeki kirin, beynimin kıvrımlarındaki kir yanında nasıl da masum kaldığına tanık oldum birden. Kokum lağımdan beterdi ama kendi kokumu duyamayacak kadar kendime tıkalı olan burnum yalnızca onun kokusunu duyuyordu. insanın kendine kokması bunun ayırdına varması kadar dehşet verici bir şey var mıdır.
Büyük kentin onca alacalı karmaşasında benliklerimizi duvarlara asarak, yollara savurarak, orada burada unutarak yol aldığımız sıradan bir gün.
Yaşanan hiçbir anın iyi ya da kötü geriye dönüşü olmadığı bir imza sanki zaman. Soluduğumuz her şeyin sonradan silinip yok edilemeyişi, var olmanın başka bir kalıcılığı. Bizim onu sildik unuttuk dememiz aslında kendi dünyamızda oluşturduğumuz bir yanılsamanın ayırdığına varamayışımızdan başka bir şey değil belki.
Kulak zarına çarpan her titreşim beynine doğru uzanmak yerine yüreğini kıskıvrak yakalıyor.
En ağır tartışmaları bile kesip atan, sihirli bir kılıç gibi karşı tarafın tüm kalelerini alan şu küçücük "peki" her zaman can simidi değil mi?
Laf olarak söylenen her söz gibi havada donup adamın eline anında buz parçası olarak düşüyor.
Güzel ütopyalar gerçekleşme ihtimali olmasa bu denli anlam yığar mı insan hayatına. Denemek, uğraş vermek gerçeği var kılmanın ilk adımları degil mi? O ilk adım atılır, gerisi... Bilemiyor.
Kendini çevreleyen koşulların zorundalığındaki bir yaşam, özgürce zamanı kullanmadıkça gerçek varoluş sayılabilir miydi?
Zaman denilen şeyin ne arsız, bereketsiz olduğunu bilecek yaşta artık.
Yaşadığın bu hayat, üzerinden kayan ve bir türlü oturmayan elbise gibi.
Geçmişe duyduğun özlem şimdinin mutsuzluğu. Oysa gelecek umut yüklü. yaşam sevincini saklar deposunda.
Gelecekteki her saat bilinmezdir. Her bilinmez gibi acı ve mutsuzluk ve mutluluğu da aynı oranda taşıyandır.
Koş ozaman, kim tutuyor seni kendinden başka?
Gökyüzü, daha sonra dolunay penceresinden hırzırca düşleri gözetlerdi.