Təvazökarlıq,əslində çox gözəl keyfiyyətdir. İnsanın bəzəyi,yaraşığıdır. Ancaq həddini aşanda o da lovğalıq qədər adama nöqsan gətirir. Ürəyin odunu söndürür,fəaliyyətini çərçivəyə alır. Mübarizlik ruhunu,cəsarət hissini kütləşdirir. Hələ bəzən adamı qorxaqlığa,vasvasılığa da öyrədir.